K a n e e l

Lopen

Soms moet je de straat even op. Zonder dat je belt, zonder dat je haast hebt om een trein te halen. Zonder tas. Zonder telefoon. Zonder horloge. Soms moet je even een rondje lopen door de buurt waar je woont en je pony voor je ogen laten waaien.

Ik liep langs de luikjeswoningen en zag een kat op een stoepje zitten. Ik liep langs een ladder en een schilder zei 'hallo meisje' en ik zei 'hallo schilder'. Ik liep langs een grasveldje waar een klein meisje een klein hondje uitliet en haar moeder zei 'let op dat je zelf niet in de poep gaat staan' en het meisje keek naar mij met rollende ogen want natuurlijk gaat ze niet in de poep staan van haar eigen hond. Ik liep langs een meisje met een paraplu in haar hand en ze lachte naar me want in plaats van regen was er volop zonneschijn. Ik liep langs een jongen die zat te lezen in zijn vensterbank en we zeiden niets want hij las en ik liep.

Soms moet je even lopen, een stukje lopen op je teenslippers, een rondje om je huis, zo groot als je zelf wilt.