Ongeduldig (2)
Nu ik toch al lekker bezig was met reflecteren op mezelf, bij deze de twee recenste bewijzen van ongeduldigheid. Ten eerste wil ik noemen dat ik ongeduldig ben met kaasfonduen. Het is lekker en bovenal erg gezellig maar met z'n zessen in een pannetje hengelen; het schiet niet echt op. Bovendien ben ik ongeduldig met het bewaren van pas gekochte artikelen. Het vanmorgen aangeschafte zomerse nachthemdje (met ijsjesprint) heb ik nu al aangetrokken terwijl het nog zo mijn bedoeling was deze te bewaren tot de nachttemperatuur ook zomers zou zijn. Maar goed, nieuw is nieuw en wat nieuw is wil ik gebruiken of dragen. Dan maar een extra deken.
28.2.04
Ongeduldig
Vanmiddag luisterde de supervisor mee tijdens het bellen op het callcenter. Daarna werd ik even apart genomen en vertelde hij me hoe ik klonk en wat m'n sterke en zwakke punten zijn. Nu, over dat laatste, hij sloeg de spijker op z'n kop. Kaneel, zei hij, je bent ongeduldig.
Ik ben ongeduldig. En niet zo'n beetje ook. Ik ben heel erg ongeduldig. En niet alleen op het werk. Ik ben ongeduldig als ik lang moet wachten bij een kassa, ik ben ongeduldig met computers, ik ben ongeduldig met het extra slot van m'n fiets, ik ben ongeduldig in de bus tijdens de spits, ik ben ongeduldig als ik de girofoon bel en ik ben ongeduldig als ik iets kwijt ben. Ik ben altijd ongeduldig geweest en ik denk dat ik altijd ongeduldig zal blijven.
Einde.
Vanmiddag luisterde de supervisor mee tijdens het bellen op het callcenter. Daarna werd ik even apart genomen en vertelde hij me hoe ik klonk en wat m'n sterke en zwakke punten zijn. Nu, over dat laatste, hij sloeg de spijker op z'n kop. Kaneel, zei hij, je bent ongeduldig.
Ik ben ongeduldig. En niet zo'n beetje ook. Ik ben heel erg ongeduldig. En niet alleen op het werk. Ik ben ongeduldig als ik lang moet wachten bij een kassa, ik ben ongeduldig met computers, ik ben ongeduldig met het extra slot van m'n fiets, ik ben ongeduldig in de bus tijdens de spits, ik ben ongeduldig als ik de girofoon bel en ik ben ongeduldig als ik iets kwijt ben. Ik ben altijd ongeduldig geweest en ik denk dat ik altijd ongeduldig zal blijven.
Einde.
25.2.04
Dat bed dat ik ook wil hebben
Die jongen hier tegenover heeft dus gewoon dat bed dat ik ook wil hebben. De 'Tromsö' hoogslaper van Ikea. De brede variant. Zilver gelakt staal. Het valt me iedere dag toch wel een aantal keren op; vanuit mijn tuindeur is het bed prachtig zichtbaar. Een juweeltje. Ik weet zeker dat ik dat bed wil en ben van plan het voor de zomer aan te schaffen. Nu is het zo dat mijn kamer de uitbouw van een benedenwoning is en de mensen die hier tegenover wonen moeilijk bij mij naar binnen kunnen gluren want anders was er ongetwijfeld iemand geweest die had gezegd 'Hee, dat meisje van benee heeft dus gewoon dat bed dat ik ook wil!'
Die jongen hier tegenover heeft dus gewoon dat bed dat ik ook wil hebben. De 'Tromsö' hoogslaper van Ikea. De brede variant. Zilver gelakt staal. Het valt me iedere dag toch wel een aantal keren op; vanuit mijn tuindeur is het bed prachtig zichtbaar. Een juweeltje. Ik weet zeker dat ik dat bed wil en ben van plan het voor de zomer aan te schaffen. Nu is het zo dat mijn kamer de uitbouw van een benedenwoning is en de mensen die hier tegenover wonen moeilijk bij mij naar binnen kunnen gluren want anders was er ongetwijfeld iemand geweest die had gezegd 'Hee, dat meisje van benee heeft dus gewoon dat bed dat ik ook wil!'
Triest verhaal
Moos en ik hadden nu in Dalyan kunnen zijn. We hadden nu thee kunnen drinken bij een Turks restaurantje aan de rivier. We hadden nu kunnen wandelen door het stoffige zand met olie op onze gezichten zodat de zon ons sneller bruin zou maken. We hadden nu doelloos door het dorpje kunnen slenteren met een flesje 'Cappy' (kersen) in de hand. We hadden nu een vlondertje op kunnen zoeken om daar de rest van de middag te blijven zitten. Maar we bliezen de vakantie af, wegens geld gebrek.
Moos en ik hadden nu in Dalyan kunnen zijn. We hadden nu thee kunnen drinken bij een Turks restaurantje aan de rivier. We hadden nu kunnen wandelen door het stoffige zand met olie op onze gezichten zodat de zon ons sneller bruin zou maken. We hadden nu doelloos door het dorpje kunnen slenteren met een flesje 'Cappy' (kersen) in de hand. We hadden nu een vlondertje op kunnen zoeken om daar de rest van de middag te blijven zitten. Maar we bliezen de vakantie af, wegens geld gebrek.
24.2.04
Weemoed
Ik hield ervan zondagavond te lezen op bed. Vlak voordat we weg moesten. Hij naar Rotterdam, ik terug naar huis. Hij hield altijd zijn arm om me heen als ik lag te lezen. Ik hield van die arm. Ook al lag ik te lezen. Ook al sliep hij. En ook al moesten we dan bijna weg. Het weekend was over en we probeerden de tijd te rekken. Ik hield ervan, omdat het plekje daar onder zijn arm, het beste plekje van de wereld was. Ik denk er met weemoed aan terug. Maar er is nu tenminste één ding dat ik zeker weet. Er is geen betere plek om een boek te lezen.
Ik hield ervan zondagavond te lezen op bed. Vlak voordat we weg moesten. Hij naar Rotterdam, ik terug naar huis. Hij hield altijd zijn arm om me heen als ik lag te lezen. Ik hield van die arm. Ook al lag ik te lezen. Ook al sliep hij. En ook al moesten we dan bijna weg. Het weekend was over en we probeerden de tijd te rekken. Ik hield ervan, omdat het plekje daar onder zijn arm, het beste plekje van de wereld was. Ik denk er met weemoed aan terug. Maar er is nu tenminste één ding dat ik zeker weet. Er is geen betere plek om een boek te lezen.
Bejaarde piraten
Toen ik vijftien was ben ik op Koninginnedag eens met een paar vriendinnetjes naar Amsterdam afgereisd en dat liep uit op een groot fiasco. We raakten al belachelijk snel twee meisjes kwijt en tot overmaat van ramp waren Fleur en ik zo naïef om te besluiten ze te gaan 'zoeken', wat inhield dat we ons urenlang door de dronken menigte heen hebben geperst tot het uiteindelijk donker werd en ik na een telefoontje met m'n moeder (in een telefooncel, hoe nostalgisch) samen met Fleur besloot de trein naar huis te pakken. Vraag me niet waarom we niet zelf op dat idee kwamen. Maar goed, wat was het gezellig he! Nou he!
Sindsdien is er een ding dat ik zeker weet en dat is dat ik er niet van houd om tussen hossende mensen op straat te staan met een plastic bekertje lauw bier in mijn hand. Logischerwijs weet ik 100% zeker dat ik nooit naar Brabant of Limburg af zal reizen om in een of ander gek konijnenpak carnaval te 'vieren'. Vandaag belde een vriend van mij die daar wel dol op is vanuit Maastricht op om me te overtuigen hoe keigaaf het daar is. Het gefeestgedruis op de achtergrond gaf me al een aardig beeld van de omgeving waarin hij zich bevond maar toch vroeg ik om een nadere uitleg. Volgens hem was het zo gezellig omdat iedereen, maar dan ook iedereen, verkleed op straat verschijnt. Bejaarden zitten als piraten in hun rolstoel, voegde hij er aan toe om het beeld zo compleet mogelijk te maken. Nu had hij me natuurlijk nog best kunnen overtuigen, ik sta overal voor open, maar wanneer bejaarden als piraten in hun rolstoel gaan zitten, dan ben ik weg. Het moet toch niet gekker worden.
Toen ik vijftien was ben ik op Koninginnedag eens met een paar vriendinnetjes naar Amsterdam afgereisd en dat liep uit op een groot fiasco. We raakten al belachelijk snel twee meisjes kwijt en tot overmaat van ramp waren Fleur en ik zo naïef om te besluiten ze te gaan 'zoeken', wat inhield dat we ons urenlang door de dronken menigte heen hebben geperst tot het uiteindelijk donker werd en ik na een telefoontje met m'n moeder (in een telefooncel, hoe nostalgisch) samen met Fleur besloot de trein naar huis te pakken. Vraag me niet waarom we niet zelf op dat idee kwamen. Maar goed, wat was het gezellig he! Nou he!
Sindsdien is er een ding dat ik zeker weet en dat is dat ik er niet van houd om tussen hossende mensen op straat te staan met een plastic bekertje lauw bier in mijn hand. Logischerwijs weet ik 100% zeker dat ik nooit naar Brabant of Limburg af zal reizen om in een of ander gek konijnenpak carnaval te 'vieren'. Vandaag belde een vriend van mij die daar wel dol op is vanuit Maastricht op om me te overtuigen hoe keigaaf het daar is. Het gefeestgedruis op de achtergrond gaf me al een aardig beeld van de omgeving waarin hij zich bevond maar toch vroeg ik om een nadere uitleg. Volgens hem was het zo gezellig omdat iedereen, maar dan ook iedereen, verkleed op straat verschijnt. Bejaarden zitten als piraten in hun rolstoel, voegde hij er aan toe om het beeld zo compleet mogelijk te maken. Nu had hij me natuurlijk nog best kunnen overtuigen, ik sta overal voor open, maar wanneer bejaarden als piraten in hun rolstoel gaan zitten, dan ben ik weg. Het moet toch niet gekker worden.
22.2.04
Doorgewinterde babysitter
Vanavond is maar weer eens bewezen dat een mobiele telefoon anno 2004 onmisbaar is in welke situatie dan ook. Ik paste op Ole, een jongetje van negen maanden oud en hij kon maar niet in slaap komen. Nu wordt hij erg rustig van het muziekdoosje dat boven zijn ledikantje hangt en dat zoete deuntje loopt dus net af op het moment dat hij bijna in dromenland is. Ik, zittend in de schommelstoel in het hoekje van zijn kamer merk dat Ole, die op mijn schoot ligt, weer begint te huilen en als doorgewinterde babysitter haal ik onmiddellijk m'n mobiel tevoorschijn. Ik zoek de mooiste polyfone ringtone op die ik heb en op deze lieflijke melodie is hij uiteindelijk in slaap gevallen waarop ik hem in zijn bedje kon leggen en naar beneden kon sluipen. Wat ben ik toch een innovatieve oppas.
Vanavond is maar weer eens bewezen dat een mobiele telefoon anno 2004 onmisbaar is in welke situatie dan ook. Ik paste op Ole, een jongetje van negen maanden oud en hij kon maar niet in slaap komen. Nu wordt hij erg rustig van het muziekdoosje dat boven zijn ledikantje hangt en dat zoete deuntje loopt dus net af op het moment dat hij bijna in dromenland is. Ik, zittend in de schommelstoel in het hoekje van zijn kamer merk dat Ole, die op mijn schoot ligt, weer begint te huilen en als doorgewinterde babysitter haal ik onmiddellijk m'n mobiel tevoorschijn. Ik zoek de mooiste polyfone ringtone op die ik heb en op deze lieflijke melodie is hij uiteindelijk in slaap gevallen waarop ik hem in zijn bedje kon leggen en naar beneden kon sluipen. Wat ben ik toch een innovatieve oppas.
20.2.04
Ken eindelijk gelukkig
Na het, voor sommige mensen schrokkende, nieuws dat Ken en Barbie na vele trouwe jaren uit elkaar zijn gegaan heb ik in m'n omgeving veel verschillende reacties vernomen. Sommigen zijn kwaad omdat Barbie het bed nu deelt met een jonge surf dude, anderen daarentegen zijn blij en prijzen haar gedrag. Wat mij opvalt is dat iedereen er van uit gaat dat (de toch ietwat sullige) Ken zit te huilen in zijn jongenskamer om hetgeen wat Barbie hem heeft geflikt. Nu blijkt dit dus helemaal niet het geval te zijn. Ik sprak Ken vanavond even en hij zegt voor het eerst volkomen gelukkig te zijn. Hij schijnt sinds een aantal dagen een ontzettend leuke vriend te hebben en ook zijn familie heeft positief gereageerd op zijn coming-out. Ik wens beiden stellen nog een gelukkig en prachtig leven toe en hoop met dit bericht een hoop roddels uit de wereld te helpen.
Na het, voor sommige mensen schrokkende, nieuws dat Ken en Barbie na vele trouwe jaren uit elkaar zijn gegaan heb ik in m'n omgeving veel verschillende reacties vernomen. Sommigen zijn kwaad omdat Barbie het bed nu deelt met een jonge surf dude, anderen daarentegen zijn blij en prijzen haar gedrag. Wat mij opvalt is dat iedereen er van uit gaat dat (de toch ietwat sullige) Ken zit te huilen in zijn jongenskamer om hetgeen wat Barbie hem heeft geflikt. Nu blijkt dit dus helemaal niet het geval te zijn. Ik sprak Ken vanavond even en hij zegt voor het eerst volkomen gelukkig te zijn. Hij schijnt sinds een aantal dagen een ontzettend leuke vriend te hebben en ook zijn familie heeft positief gereageerd op zijn coming-out. Ik wens beiden stellen nog een gelukkig en prachtig leven toe en hoop met dit bericht een hoop roddels uit de wereld te helpen.
19.2.04
I'll come back
Dinsdag een zware middag gehad door een kort bezoek aan de H&M in de Kalverstraat. De nieuwe collectie is 90% kaneel-achtig. Leuke bloesjes, leuke rokjes, lieve shirtjes, schetige vestjes, mooie jasjes, veel roze, veel groen, veel andere kleurtjes, veel leuke gadgets. Ik heb me zowaar weten te beheersen en zat zonder de befaamde witte draagtas in de metro terug naar school.
Vandaag was daar even een dipje en meteen kwamen daar die behoeftes weer naar boven. Ik zag mezelf al door de Kalverstraat lopen met aan elke hand wat draagtassen. Wat zou ik dan gelukkig zijn. Wederom wist ik me te beheersen en dat heeft te maken met m'n financiële toestand van dit moment. Desalniettemin wil ik me even kort richten tot de heren Hennes en Mauritz. Mannen, ik ben hard aan het werk en er komt een tijd dat ik m'n boekje te buiten ga. Wees niet bang, wacht maar af. I'll come back.
Dinsdag een zware middag gehad door een kort bezoek aan de H&M in de Kalverstraat. De nieuwe collectie is 90% kaneel-achtig. Leuke bloesjes, leuke rokjes, lieve shirtjes, schetige vestjes, mooie jasjes, veel roze, veel groen, veel andere kleurtjes, veel leuke gadgets. Ik heb me zowaar weten te beheersen en zat zonder de befaamde witte draagtas in de metro terug naar school.
Vandaag was daar even een dipje en meteen kwamen daar die behoeftes weer naar boven. Ik zag mezelf al door de Kalverstraat lopen met aan elke hand wat draagtassen. Wat zou ik dan gelukkig zijn. Wederom wist ik me te beheersen en dat heeft te maken met m'n financiële toestand van dit moment. Desalniettemin wil ik me even kort richten tot de heren Hennes en Mauritz. Mannen, ik ben hard aan het werk en er komt een tijd dat ik m'n boekje te buiten ga. Wees niet bang, wacht maar af. I'll come back.
18.2.04
Vrij zijn, ze wil alleen maar vrij zijn
Na een vrij drukke week op school met veel colleges en projectvergaderingen en een druk werkschema in de avonduren ben ik vandaag weer eens geheel vrij. Nu was ik van plan geen cliché's te posten, maar wat is er fijner dan vrij zijn?
Vanmorgen uitgeslapen en met een kopje thee erbij de herhaling van m'n soap bekeken. Na een fijn ontbijtje ben ik samen met een van m'n zussen even de stad in geweest voor het kopen van wat cadeautjes. Voor een korte break gingen we naar Springhaver, een heel gezellig eettentje (en theater) waar je voor twee euro een tosti kunt eten die rijkelijk belegd is met ham, kaas, tomaat, bieslook, olijven en nootjes, voor vijf euro een flink belegd pistoletje met bijvoorbeeld warme geitenkaas, honing en tijm, en voor minder dan tien euro een gehele warme maaltijd. Koffie en warme chocola wordt geserveerd met koekje én chocolaatje en in een grote mok. Waar vind je het nog tegenwoordig?
Hierna zijn we de Douglas ingedoken om onszelf te trakteren op parfum. Na het ruiken en overwegen van vele luchtjes heb ik een top drie samen kunnen stellen en met oog op de aankomende lente ben ik uiteindelijk gegaan voor het luchtje 'Tommy Girl' dat heerlijk fris ruikt. Mijn nummer twee 'SUN' van Jil Sander ga ik zeker niet vergeten en verdient zeker voor de zomer nog een plekje in mijn kast. Bij de bushalte lachten vervolgens verschillende mensen naar me en dat was natuurlijk omdat ik zo verschrikkelijk lekker rook.
Nu is het half zes geweest en zit ik nog aan de thee. Was ik elke dag maar vrij...
Na een vrij drukke week op school met veel colleges en projectvergaderingen en een druk werkschema in de avonduren ben ik vandaag weer eens geheel vrij. Nu was ik van plan geen cliché's te posten, maar wat is er fijner dan vrij zijn?
Vanmorgen uitgeslapen en met een kopje thee erbij de herhaling van m'n soap bekeken. Na een fijn ontbijtje ben ik samen met een van m'n zussen even de stad in geweest voor het kopen van wat cadeautjes. Voor een korte break gingen we naar Springhaver, een heel gezellig eettentje (en theater) waar je voor twee euro een tosti kunt eten die rijkelijk belegd is met ham, kaas, tomaat, bieslook, olijven en nootjes, voor vijf euro een flink belegd pistoletje met bijvoorbeeld warme geitenkaas, honing en tijm, en voor minder dan tien euro een gehele warme maaltijd. Koffie en warme chocola wordt geserveerd met koekje én chocolaatje en in een grote mok. Waar vind je het nog tegenwoordig?
Hierna zijn we de Douglas ingedoken om onszelf te trakteren op parfum. Na het ruiken en overwegen van vele luchtjes heb ik een top drie samen kunnen stellen en met oog op de aankomende lente ben ik uiteindelijk gegaan voor het luchtje 'Tommy Girl' dat heerlijk fris ruikt. Mijn nummer twee 'SUN' van Jil Sander ga ik zeker niet vergeten en verdient zeker voor de zomer nog een plekje in mijn kast. Bij de bushalte lachten vervolgens verschillende mensen naar me en dat was natuurlijk omdat ik zo verschrikkelijk lekker rook.
Nu is het half zes geweest en zit ik nog aan de thee. Was ik elke dag maar vrij...
16.2.04
Boeiende Bijbanen
Vanavond weer lekker vier uur aan de telefoon gehangen voor het tweede baantje dat ik sinds kort heb. Naast het werken in 't restaurant werk ik nu ook op een callcenter in Utrecht. Daar hoef ik niets te verkopen maar stel ik reuze interessante vragen over televisie kijken, Internet, Citroën dealers en ga zo maar door. Elke avond tegenzin; je moet vijf uur al iets gegeten hebben, je komt aan terwijl net iedereen druk naar huis aan het gaan is en bent ontrouw aan GTST. Toch valt het altijd mee. Een goede sfeer, gezellige mensen aan de lijn en de nodige koffie en thee die worden rond gebracht zijn hiervan de geheime ingrediënten.
De top 3 belevenissen van vanavond:
1) Een Amsterdamse student (wiens naam en gegevens ik helaas geheim moet houden omdat hem beloofd is dat deze uiterst betrouwbaar worden verwerkt en hij geheel anoniem blijft) die mij vertelde dat hij en zijn huisgenoot twee enorm geëmancipeerde mannen waren die samen naar de markt gingen. Waarmee hij aangaf dat hij dus gedeeltelijk zelf verantwoordelijk was voor de dagelijkse boodschappen in zijn huishouden; de wereld vent.
2) Een weduwe van 82 jaar die ik kon overtuigen dat zij écht niet te oud was om mee te doen aan een onderzoekje en uiteindelijk razend enthousiast was toen ik haar vroeg lid te worden van ons panel, waarmee ik dat oudje een enerverende dag bezorgde.
3) Een bejaard vrouwtje dat piepte dat ze helemaal niet goed was en naar eigen zeggen koorts had die ik adviseerde onder de wol te kruipen en de telefoon niet meer op te nemen, waarop ze me bedankte voor mijn raadzame advies en beloofde dit op te volgen; de schat.
Meer fascinerende ervaringen op de werkvloer leest u een volgende keer.
Vanavond weer lekker vier uur aan de telefoon gehangen voor het tweede baantje dat ik sinds kort heb. Naast het werken in 't restaurant werk ik nu ook op een callcenter in Utrecht. Daar hoef ik niets te verkopen maar stel ik reuze interessante vragen over televisie kijken, Internet, Citroën dealers en ga zo maar door. Elke avond tegenzin; je moet vijf uur al iets gegeten hebben, je komt aan terwijl net iedereen druk naar huis aan het gaan is en bent ontrouw aan GTST. Toch valt het altijd mee. Een goede sfeer, gezellige mensen aan de lijn en de nodige koffie en thee die worden rond gebracht zijn hiervan de geheime ingrediënten.
De top 3 belevenissen van vanavond:
1) Een Amsterdamse student (wiens naam en gegevens ik helaas geheim moet houden omdat hem beloofd is dat deze uiterst betrouwbaar worden verwerkt en hij geheel anoniem blijft) die mij vertelde dat hij en zijn huisgenoot twee enorm geëmancipeerde mannen waren die samen naar de markt gingen. Waarmee hij aangaf dat hij dus gedeeltelijk zelf verantwoordelijk was voor de dagelijkse boodschappen in zijn huishouden; de wereld vent.
2) Een weduwe van 82 jaar die ik kon overtuigen dat zij écht niet te oud was om mee te doen aan een onderzoekje en uiteindelijk razend enthousiast was toen ik haar vroeg lid te worden van ons panel, waarmee ik dat oudje een enerverende dag bezorgde.
3) Een bejaard vrouwtje dat piepte dat ze helemaal niet goed was en naar eigen zeggen koorts had die ik adviseerde onder de wol te kruipen en de telefoon niet meer op te nemen, waarop ze me bedankte voor mijn raadzame advies en beloofde dit op te volgen; de schat.
Meer fascinerende ervaringen op de werkvloer leest u een volgende keer.
12.2.04
Ik ga!
Loop vanmiddag m'n straatje in, steek de sleutel in de deur, draai hem om, open de deur en BAM; daar lag Hij. De Envelop van Double-A (Animations et Activités). Ik loop de kamer in en scheur de envelop open en trek de brief er uit. Daar zie ik staan: 'DEZE ZOMER KAN JIJ NAAR FRANKRIJK!' Ik ga! Ik ga naar Frankrijk! M'n playbackshow aankondiging was natuurlijk verpletterend en gaf de doorslag. Dat kan niet anders. De maanden tot de zomer zullen in het teken staan van de Franse en Engelse taal. Onmisbaar voor een wereldmeid als ik. Plus de détails du voyage plus tard!
Loop vanmiddag m'n straatje in, steek de sleutel in de deur, draai hem om, open de deur en BAM; daar lag Hij. De Envelop van Double-A (Animations et Activités). Ik loop de kamer in en scheur de envelop open en trek de brief er uit. Daar zie ik staan: 'DEZE ZOMER KAN JIJ NAAR FRANKRIJK!' Ik ga! Ik ga naar Frankrijk! M'n playbackshow aankondiging was natuurlijk verpletterend en gaf de doorslag. Dat kan niet anders. De maanden tot de zomer zullen in het teken staan van de Franse en Engelse taal. Onmisbaar voor een wereldmeid als ik. Plus de détails du voyage plus tard!
Abel, ik en juf Hedwig
De opleiding die ik volg heette vroeger 'Boekhandel & uitgeverij'. Sinds een ruim jaar is dit veranderd in 'Media & Informatie Management', zegt u maar MIM. Ik ga met plezier naar Amsterdam en ben vastberaden volgend jaar de richting Redactie & Productmanagement te gaan volgen. Ik wil en ga helemaal niet stoppen en toch heb ik last van een bepaalde drang.
De drang is het grootst wanneer ik met mijn oppaskindje Giulia praat over school. Zij zit in groep zeven van 'de Kosmos', de school waar ik zelf acht jaren heb vertoefd. De Kosmos is een montessori school en mijn drang heeft te maken met de PABO. Het engeltje op m'n linkerschouder koestert heimelijk de wens deze opleiding ooit nog eens te volgen terwijl het duiveltje op m'n rechterschouder haar vierkant uitlacht.
De reden van de heimelijke wens is m'n eigen basisschool tijd. 17 oktober 1987 begint de Kosmos te bestaan. M'n moeder brengt m'n zus naar deze nieuwe school en ik ben nog geen vier jaar; dat word ik in december pas. Toch mag ik vast komen zodat Abel niet als enige kleuter in de klas zit. Abel, ik en juf Hedwig; met z'n drietjes hebben we een fantastische tijd gehad. Zo gingen we naar de markt, waar ik de bloemen mocht uitzoeken en kregen Abel en ik de taak om ze te verzorgen zodat ze zo lang mogelijk ons klaslokaaltje zouden sieren. Ook leerde Hedwig ons koekjes bakken, ramen zemen en letters schrijven.
Binnen no time waren er 46 leerlingen en werden we een échte basisschool met meerdere klassen en volle lokalen. Hedwig heeft vast nooit meer de tijd gehad om met haar leerlingen naar de markt te gaan en bloemen te kopen. Toch is ze nog steeds m'n grote voorbeeld en wie weet begin ik ooit nog eens aan de PABO. En dan uiteraard de montessori-variant.
De opleiding die ik volg heette vroeger 'Boekhandel & uitgeverij'. Sinds een ruim jaar is dit veranderd in 'Media & Informatie Management', zegt u maar MIM. Ik ga met plezier naar Amsterdam en ben vastberaden volgend jaar de richting Redactie & Productmanagement te gaan volgen. Ik wil en ga helemaal niet stoppen en toch heb ik last van een bepaalde drang.
De drang is het grootst wanneer ik met mijn oppaskindje Giulia praat over school. Zij zit in groep zeven van 'de Kosmos', de school waar ik zelf acht jaren heb vertoefd. De Kosmos is een montessori school en mijn drang heeft te maken met de PABO. Het engeltje op m'n linkerschouder koestert heimelijk de wens deze opleiding ooit nog eens te volgen terwijl het duiveltje op m'n rechterschouder haar vierkant uitlacht.
De reden van de heimelijke wens is m'n eigen basisschool tijd. 17 oktober 1987 begint de Kosmos te bestaan. M'n moeder brengt m'n zus naar deze nieuwe school en ik ben nog geen vier jaar; dat word ik in december pas. Toch mag ik vast komen zodat Abel niet als enige kleuter in de klas zit. Abel, ik en juf Hedwig; met z'n drietjes hebben we een fantastische tijd gehad. Zo gingen we naar de markt, waar ik de bloemen mocht uitzoeken en kregen Abel en ik de taak om ze te verzorgen zodat ze zo lang mogelijk ons klaslokaaltje zouden sieren. Ook leerde Hedwig ons koekjes bakken, ramen zemen en letters schrijven.
Binnen no time waren er 46 leerlingen en werden we een échte basisschool met meerdere klassen en volle lokalen. Hedwig heeft vast nooit meer de tijd gehad om met haar leerlingen naar de markt te gaan en bloemen te kopen. Toch is ze nog steeds m'n grote voorbeeld en wie weet begin ik ooit nog eens aan de PABO. En dan uiteraard de montessori-variant.
10.2.04
Solliciteren
Komende zomer wil ik twee maanden werken in Zuid-Frankrijk. Vanmiddag had ik een sollicitatiegesprek in Den Bosch, bij een organisatie die dergelijke trips regelt. Voorzien van een kopje sinaasappelthee vertelde ik op m'n allerspontaanst waarom het me súúúper leuk lijkt om camping kids te vermaken en waarom ík daar ábsoluut de geschikte persoon voor ben. Maar dit vertelde ik niet aan zomaar iemand. Ik vertelde het aan een vreselijk aantrekkelijke jongeman van een jaar of 25. En toen kon het feest beginnen. De (bruin gebronste) jongeman sprak vloeiend Frans en de tweede helft van de sollicitatie verliep in deze prachtige taal. Althans, dit was de bedoeling. Compleet verbouwereerd hakkelde ik antwoorden op de vragen die hij stelde.
Tot slot kwam er nog een klein stukje 'real-life' bij kijken; ik mocht het kamertje even uit lopen en vervolgens opnieuw binnenkomen om in drie verschillende talen een playbackshow aan te kondigen. Kijk, daar houd ik dus niet van he, dergelijke toneelspelletjes. In een klein zweterig kamertje van 3 bij 3 kan ik me gewoon onmogelijk voorstellen dat ik een paar honderd mensen aanspreek door een microfoon. Je zou een vuist voor je mond kunnen houden, of een haarborstel, maar dat raadt de Idols jury juist altijd zo af.
Volgende week hoor ik of de jongeman me leuk genoeg vindt om me twee maanden naar Zuid-Frankrijk te laten gaan. Vol verwachting klopt mijn hart. Moet hij me teleur stellen, dan ga ik op zoek naar een organisatie waarbij degene die de gesprekken voert iets minder aantrekkelijk is en net even een tikkie slechter Frans spreekt. Dergelijke zaken kunnen klaarblijkelijk enorm belangrijk zijn.
Komende zomer wil ik twee maanden werken in Zuid-Frankrijk. Vanmiddag had ik een sollicitatiegesprek in Den Bosch, bij een organisatie die dergelijke trips regelt. Voorzien van een kopje sinaasappelthee vertelde ik op m'n allerspontaanst waarom het me súúúper leuk lijkt om camping kids te vermaken en waarom ík daar ábsoluut de geschikte persoon voor ben. Maar dit vertelde ik niet aan zomaar iemand. Ik vertelde het aan een vreselijk aantrekkelijke jongeman van een jaar of 25. En toen kon het feest beginnen. De (bruin gebronste) jongeman sprak vloeiend Frans en de tweede helft van de sollicitatie verliep in deze prachtige taal. Althans, dit was de bedoeling. Compleet verbouwereerd hakkelde ik antwoorden op de vragen die hij stelde.
Tot slot kwam er nog een klein stukje 'real-life' bij kijken; ik mocht het kamertje even uit lopen en vervolgens opnieuw binnenkomen om in drie verschillende talen een playbackshow aan te kondigen. Kijk, daar houd ik dus niet van he, dergelijke toneelspelletjes. In een klein zweterig kamertje van 3 bij 3 kan ik me gewoon onmogelijk voorstellen dat ik een paar honderd mensen aanspreek door een microfoon. Je zou een vuist voor je mond kunnen houden, of een haarborstel, maar dat raadt de Idols jury juist altijd zo af.
Volgende week hoor ik of de jongeman me leuk genoeg vindt om me twee maanden naar Zuid-Frankrijk te laten gaan. Vol verwachting klopt mijn hart. Moet hij me teleur stellen, dan ga ik op zoek naar een organisatie waarbij degene die de gesprekken voert iets minder aantrekkelijk is en net even een tikkie slechter Frans spreekt. Dergelijke zaken kunnen klaarblijkelijk enorm belangrijk zijn.
8.2.04
Scheveningen
Over een maand is het zover. De strandtenten op Scheveningen worden weer opgebouwd. Sol Beach, Blue Lagoon, Cocomo, Zeezicht. Ik houd ervan samen met Moos de trein naar Den Haag te pakken, en vervolgens tram één of negen naar het Noorderstrand. Ik houd ervan door de Promenade te lopen, langs de vele zaakjes met lelijke zonnebrillen, badpakken en ansichtkaarten en ik houd ervan vervolgens de strandtrap af te dalen om de zee al te horen en het strand voor je te zien liggen.
In de winter is Scheveningen perfect om compleet uit te waaien, in de zomer om jezelf te verwennen met een gezonde bruine teint en in het voorjaar om heel gelukkig te worden. Het strand is leeg en de lucht is fris. De strandtenten zijn nieuw en ruiken naar het voorjaar. Het personeel is snel en vriendelijk. De koffie is zoals hij altijd is, maar smaakt lekkerder dan ooit.
Iedereen in Nederland, werkend of schoolgaand zou verplicht één keer per maand naar Scheveningen moeten. Om een stukje te wandelen en vervolgens koffie te drinken met uitzicht op zee. Het liefst een stuk appeltaart erbij. Gratis en voor niets deze wervelende tip. Doe ermee wat u wilt. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het zover is.
Over een maand is het zover. De strandtenten op Scheveningen worden weer opgebouwd. Sol Beach, Blue Lagoon, Cocomo, Zeezicht. Ik houd ervan samen met Moos de trein naar Den Haag te pakken, en vervolgens tram één of negen naar het Noorderstrand. Ik houd ervan door de Promenade te lopen, langs de vele zaakjes met lelijke zonnebrillen, badpakken en ansichtkaarten en ik houd ervan vervolgens de strandtrap af te dalen om de zee al te horen en het strand voor je te zien liggen.
In de winter is Scheveningen perfect om compleet uit te waaien, in de zomer om jezelf te verwennen met een gezonde bruine teint en in het voorjaar om heel gelukkig te worden. Het strand is leeg en de lucht is fris. De strandtenten zijn nieuw en ruiken naar het voorjaar. Het personeel is snel en vriendelijk. De koffie is zoals hij altijd is, maar smaakt lekkerder dan ooit.
Iedereen in Nederland, werkend of schoolgaand zou verplicht één keer per maand naar Scheveningen moeten. Om een stukje te wandelen en vervolgens koffie te drinken met uitzicht op zee. Het liefst een stuk appeltaart erbij. Gratis en voor niets deze wervelende tip. Doe ermee wat u wilt. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het zover is.
5.2.04
Verwaand
Ding dong. Dit stukje is bestemd voor alle conducteurs van Nederland. De stelling van vandaag: 'conducteur zijn is niet cool'. Ben je machinist, oké, dat is best een aardige baan. Lekker zitten, mooie vergezichten. Echter kaartjes knippen en OV's controleren; al te trots zou ik er niet op zijn. De ergste zijn vrouwelijke conducteurs. Die benen altijd zo trots over de perrons. En vanmiddag zag ik er eentje met wel heel veel lef. Ze sloot de deuren pas toen de trein al een stukje was opgetrokken. Daarbij keek ze heel triomfantelijk. Bij deze een verzoek aan alle conducteurs in Nederland en in het bijzonder de vrouwelijke; gedraag u wat minder verwaand in het openbaar vervoer.
Bedankt voor uw aandacht.
Ding dong. Dit stukje is bestemd voor alle conducteurs van Nederland. De stelling van vandaag: 'conducteur zijn is niet cool'. Ben je machinist, oké, dat is best een aardige baan. Lekker zitten, mooie vergezichten. Echter kaartjes knippen en OV's controleren; al te trots zou ik er niet op zijn. De ergste zijn vrouwelijke conducteurs. Die benen altijd zo trots over de perrons. En vanmiddag zag ik er eentje met wel heel veel lef. Ze sloot de deuren pas toen de trein al een stukje was opgetrokken. Daarbij keek ze heel triomfantelijk. Bij deze een verzoek aan alle conducteurs in Nederland en in het bijzonder de vrouwelijke; gedraag u wat minder verwaand in het openbaar vervoer.
Bedankt voor uw aandacht.
4.2.04
Talent
Sommige mensen zijn een ster in dansen. Andere mensen zingen de sterren van de hemel. En dan heb je die immens fanatieke sporters, vier keer per week trainen, in het weekend een wedstrijd. Ik heb dat niet.
Vroeger beoefende ik badminton; niet bepaald iets om trots op te zijn, ik heb nooit mooi kunnen zingen en kan absoluut niet goed met dieren omgaan. Destijds had ik een aantal jaar gitaarles en hoewel ik gitaar spelen erg leuk vond, ben ik gestopt nadat m'n gitaarleraar weg ging bij de muziekschool (snif) en ik een soort quasi aparte alto van de kunstacademie als lerares kreeg. Ik was er plotseling helemaal klaar mee en kan met goed geluk nu nog drie akkoorden.
Hier staat tegenover dat je erg met mij kunt lachen, mijn oppaskindjes mij de leukste oppas vinden die ze ooit hebben gehad, ik erg goed ben in boeken lezen, kleren kopen, op de bank hangen, telefoneren, thee leuten en ga zo maar door.
Dat je het ff weet.
Sommige mensen zijn een ster in dansen. Andere mensen zingen de sterren van de hemel. En dan heb je die immens fanatieke sporters, vier keer per week trainen, in het weekend een wedstrijd. Ik heb dat niet.
Vroeger beoefende ik badminton; niet bepaald iets om trots op te zijn, ik heb nooit mooi kunnen zingen en kan absoluut niet goed met dieren omgaan. Destijds had ik een aantal jaar gitaarles en hoewel ik gitaar spelen erg leuk vond, ben ik gestopt nadat m'n gitaarleraar weg ging bij de muziekschool (snif) en ik een soort quasi aparte alto van de kunstacademie als lerares kreeg. Ik was er plotseling helemaal klaar mee en kan met goed geluk nu nog drie akkoorden.
Hier staat tegenover dat je erg met mij kunt lachen, mijn oppaskindjes mij de leukste oppas vinden die ze ooit hebben gehad, ik erg goed ben in boeken lezen, kleren kopen, op de bank hangen, telefoneren, thee leuten en ga zo maar door.
Dat je het ff weet.
2.2.04
Gekke mevrouwtjes
Met de bus door Utrecht rijden is doorgaans niet het meest leuke wat je op een dag doet maar vanmiddag heb ik me echt vermaakt. Er zat een gek oud mevrouwtje in de bus met een paarse boodschappentas. In die tas zat een smoezelig, klein, grijs hondje dat heel lodderig door het handvat van de tas keek. Het hondje leek precies op het mevrouwtje. Iedereen keek stoïcijns voor zich uit maar ik kon m'n ogen er niet van af houden. Niet omdat ik nu zo van honden houd, integendeel, maar omdat het enorm grappig was. Een meisje van een jaar of zeven zat ook te genieten. Toen het mevrouwtje uitstapte, met het hondje in haar rechterhand, keken we elkaar aan en rolden we met onze ogen. Zo van; 'dies gek'.
Met de bus door Utrecht rijden is doorgaans niet het meest leuke wat je op een dag doet maar vanmiddag heb ik me echt vermaakt. Er zat een gek oud mevrouwtje in de bus met een paarse boodschappentas. In die tas zat een smoezelig, klein, grijs hondje dat heel lodderig door het handvat van de tas keek. Het hondje leek precies op het mevrouwtje. Iedereen keek stoïcijns voor zich uit maar ik kon m'n ogen er niet van af houden. Niet omdat ik nu zo van honden houd, integendeel, maar omdat het enorm grappig was. Een meisje van een jaar of zeven zat ook te genieten. Toen het mevrouwtje uitstapte, met het hondje in haar rechterhand, keken we elkaar aan en rolden we met onze ogen. Zo van; 'dies gek'.
Abonneren op:
Posts (Atom)
