Filmtip van de week
Het is inmiddels al weer een oudje, maar zeker de moeite waard als je hem nog niet hebt gezien; de Nederlandse film Simon. Ik ben trots op onze filmmakers, onze taal, onze acteurs en actrices en onze hoofdstad. Lachen en een klein beetje huilen. Allemaal naar die videotheek dus. Nu!
30.6.05
28.6.05
Gekkenhuis
Vanmiddag heb ik met wat klasgenootjes lekker zitten lunchen op een gezellig dakterras in Amsterdam. Ik had lekker gegeten, gedronken, gelachen en gepraat en liep een paar uur later met Moos nog wat te slenteren door de stad. En toen opeens, ik dacht aan niets, misschien aan slippers en nieuwe kleren, niet aan mannen of laat staan hunks, fietste hij bijna tegen ons aan. Hij was bruin gebronst, hij droeg een nonchalant wit overhemd en een zonnebril en geloof me, hij keek naar me.
CHRIS ZEGERS.
Bent u d'r nog? Het is een waargebeurd verhaal.
Chrissie, bedankt.
Vanmiddag heb ik met wat klasgenootjes lekker zitten lunchen op een gezellig dakterras in Amsterdam. Ik had lekker gegeten, gedronken, gelachen en gepraat en liep een paar uur later met Moos nog wat te slenteren door de stad. En toen opeens, ik dacht aan niets, misschien aan slippers en nieuwe kleren, niet aan mannen of laat staan hunks, fietste hij bijna tegen ons aan. Hij was bruin gebronst, hij droeg een nonchalant wit overhemd en een zonnebril en geloof me, hij keek naar me.
CHRIS ZEGERS.
Bent u d'r nog? Het is een waargebeurd verhaal.
Chrissie, bedankt.
10.6.05
Geen manieren
Of ik nu met Moos, Fje, Fleur of M. in één kamer slaap; De Muggen moeten mij hebben. De Muggen weten waar ik ben. Als niemand nog last heeft van ze, heb ik al met ze te kampen gehad. Of ik nu naakt ben of een ruimtepak draag, ze weten me te vinden. Ze ruiken het, ze voelen het, misschien smsen ze elkaar wel. Daar is ze! Op nummer 24! Bij het tankstation naar links en dan met de bocht mee naar rechts. Je moet het dakraam hebben. Moet je je eens voorstellen. Lig je daar nietsvermoedend. Lig je daar gewoon lekker te luieren. Denk je dat je lekker gaat slapen. Heb je de Muggen. En als je net lekker ligt, na zes keer draaien van buik naar rug van rug naar zij, dan zijn ze er.
Moet je je eens voorstellen. Dat gezoem in je oor. Ze hebben gewacht tot M. sliep. Ook zo laf. Doe het dan gewoon als hij er bij is. Kom dan gewoon binnen en pak me gewoon. Achterbakse beesten. Was dus min of meer alleen in die kamer, zo voelde het, toen ze begonnen. Met irriteren. Met zeiken. Zoemen. Ik dacht ik laat me niet kennen. Graaide in het donker naar de gele electrische muggendoder, in de vorm van een tennisracket voor baby's. Ik had hem beet, ik zoch naar het knopje, het rode lichtje begon te branden, ik knipte het licht aan en weg waren ze. Niets te zien, niets te horen. Ik speurde het plafond af, ik maakte muggenlokkende geluiden (alleen doen als je gewapend met), maar ze hadden zich verstopt. De loeders.
Vervolgens ben ik weer gaan liggen en deed alsof ik sliep. Ze trapte erin. Ik hoorde De Muggen zoemen. Ik heb om me heen geslagen, ik heb gewacht, ik heb alles geprobeerd, het mocht niet baten. Bekaf en teleurgesteld legde ik mijn hoofd op het kussen en slaakte een diepe zucht. Toen voelde ik iets kriebelen. Bovenarm aangevallen. Ik tierde en waagde nog een poging. Die mislukte. Uiteindelijk ben ik van pure uitputting in slaap gevallen. Vanochtend vijf bulten. De Muggen niet meer te zien. En niet eens even een briefje achtergelaten of het lekker was.
Of ik nu met Moos, Fje, Fleur of M. in één kamer slaap; De Muggen moeten mij hebben. De Muggen weten waar ik ben. Als niemand nog last heeft van ze, heb ik al met ze te kampen gehad. Of ik nu naakt ben of een ruimtepak draag, ze weten me te vinden. Ze ruiken het, ze voelen het, misschien smsen ze elkaar wel. Daar is ze! Op nummer 24! Bij het tankstation naar links en dan met de bocht mee naar rechts. Je moet het dakraam hebben. Moet je je eens voorstellen. Lig je daar nietsvermoedend. Lig je daar gewoon lekker te luieren. Denk je dat je lekker gaat slapen. Heb je de Muggen. En als je net lekker ligt, na zes keer draaien van buik naar rug van rug naar zij, dan zijn ze er.
Moet je je eens voorstellen. Dat gezoem in je oor. Ze hebben gewacht tot M. sliep. Ook zo laf. Doe het dan gewoon als hij er bij is. Kom dan gewoon binnen en pak me gewoon. Achterbakse beesten. Was dus min of meer alleen in die kamer, zo voelde het, toen ze begonnen. Met irriteren. Met zeiken. Zoemen. Ik dacht ik laat me niet kennen. Graaide in het donker naar de gele electrische muggendoder, in de vorm van een tennisracket voor baby's. Ik had hem beet, ik zoch naar het knopje, het rode lichtje begon te branden, ik knipte het licht aan en weg waren ze. Niets te zien, niets te horen. Ik speurde het plafond af, ik maakte muggenlokkende geluiden (alleen doen als je gewapend met), maar ze hadden zich verstopt. De loeders.
Vervolgens ben ik weer gaan liggen en deed alsof ik sliep. Ze trapte erin. Ik hoorde De Muggen zoemen. Ik heb om me heen geslagen, ik heb gewacht, ik heb alles geprobeerd, het mocht niet baten. Bekaf en teleurgesteld legde ik mijn hoofd op het kussen en slaakte een diepe zucht. Toen voelde ik iets kriebelen. Bovenarm aangevallen. Ik tierde en waagde nog een poging. Die mislukte. Uiteindelijk ben ik van pure uitputting in slaap gevallen. Vanochtend vijf bulten. De Muggen niet meer te zien. En niet eens even een briefje achtergelaten of het lekker was.
6.6.05
3.6.05
Mad about Mau
Prins Mau staat bij mij hoog in het vaandel. Hij is knap, leuk en heeft een mooie vrouw en kinderen. Eens kwam hij het pannenkoekenboerderijtje inlopen en bestelde koffie bij mijn collega. Ik zag mijn kans schoon de koffie naar hem toe te brengen en lachte op mijn vriendelijkst. Hij was met de kids bij de haard gaan zitten- hoe schattig en ik bukte om de capu op het knullige boomstammetje te zetten wat diende als tafeltje. 'Gaat dat zo meid' zei Maurits. Hij bedoelde meid ook aardig. Niet zo van jij bent een dienstmeid en ik ben een prins. 'Het gaat prima zo, zei ik'. Nu werkt hij toevallig ook schuin tegenover mijn huis. Bij Philips. Eens zag ik hem op een zonnige dag op het balkon staan. Ik ben zo ver mogelijk uit het raam gaan hangen en borstelde ondertussen mijn blonde haren. Vandaag zag ik op tv hoe Mau zijn baby-girl Felicia aangaf bij de gemeente. Hij legde aan de verslaggevers uit dat Felicia geluk betekent. Daarna fietste hij weg op zijn bakfiets.
Prins Mau staat bij mij hoog in het vaandel. Hij is knap, leuk en heeft een mooie vrouw en kinderen. Eens kwam hij het pannenkoekenboerderijtje inlopen en bestelde koffie bij mijn collega. Ik zag mijn kans schoon de koffie naar hem toe te brengen en lachte op mijn vriendelijkst. Hij was met de kids bij de haard gaan zitten- hoe schattig en ik bukte om de capu op het knullige boomstammetje te zetten wat diende als tafeltje. 'Gaat dat zo meid' zei Maurits. Hij bedoelde meid ook aardig. Niet zo van jij bent een dienstmeid en ik ben een prins. 'Het gaat prima zo, zei ik'. Nu werkt hij toevallig ook schuin tegenover mijn huis. Bij Philips. Eens zag ik hem op een zonnige dag op het balkon staan. Ik ben zo ver mogelijk uit het raam gaan hangen en borstelde ondertussen mijn blonde haren. Vandaag zag ik op tv hoe Mau zijn baby-girl Felicia aangaf bij de gemeente. Hij legde aan de verslaggevers uit dat Felicia geluk betekent. Daarna fietste hij weg op zijn bakfiets.
2.6.05
Militairen en rosé
Als je vantevoren plant om ''lekker te gaan stappen'' loopt het vaak uit op een fiasco. Je komt de verkeerde mensen tegen, je botst tegen je ex op, het is druk en je wilt gewoon naar bed. Beslis je echter op de woensdagavond nog even dol te doen en de kroeg in te duiken, heb je de avond van je leven. Zo ondervond ik gisteren.
We waren in het kader van onze toekomst als redacteur of producer naar de opnames van RTL-boulevard geweest, en ik weet niet of het de altijd jolige Albert Verlinde was die me opzweepte een feestje te bouwen of ''Tim van de productie'', maar ik had meer zin in rosé dan ooit. Zo aten Moos en ik thuis een gebakken eitje, toverde ik mezelf om tot een goddess en gingen we op stap. Een schamele tien euro gepind- maar achteraf niet eens noodzakelijk. Lang leve de werkende mannen. Het waren er veel en ze waren leuk. Toen ik ze passeerde om naar het toilet te gaan was het contact gelegd en al snel mengde ik mezelf in de groep. Ik kreeg een knipoog, ik voelde een hand in m'n zij, eentje wilde een soort spel met me spelen waarin ik moest raden waar hij woonde, ze hadden allemaal hun eigen tactiek, maar wat waren ze blij weer eens vrouwen te zien. Op de vraag wat ik studeerde antwoordde ik in eerste instantie 'Media en Informatie Management', even later afgekort tot 'Media Management' en na drie rosé gewoon 'Media'. 'Goh, interessant zeg'.
De mannen deden heel wat anders. Zij waren militair. Hadden lekker met z'n allen gegeten bij het wokrestaurant en deden nog een afzakkertje. Als vrijgezel zou er een enorm groot rood alarm boven mijn hoofd moeten gaan loeien. Foute mannen, foute mannen, foute mannen. Moos zou moeten roepen 'Kanééééél, stóóóóp'. Heerlijk; nu niet nodig. En zo hebben we de hele avond schrik gehad met de zandhazen. Maffe verhalen over de kolonel en dan af en toe ook een serieuze noot; 'Hoe was dat nou in Bosnie?'. We hebben gelachen en rosé (de vrouwtjes) en bier (de mannen) gedronken. Tegen kwart over twee was het welletjes en gingen we er vandoor. De overgebleven mannen volgden. De kroeg ging dicht. Drie kussen. We liepen richting Muurhuizen, zij naar een taxi. 'Dag mannen, bedankt voor het lachen en je kunt me lekker toch niet krijgen!'.
Als je vantevoren plant om ''lekker te gaan stappen'' loopt het vaak uit op een fiasco. Je komt de verkeerde mensen tegen, je botst tegen je ex op, het is druk en je wilt gewoon naar bed. Beslis je echter op de woensdagavond nog even dol te doen en de kroeg in te duiken, heb je de avond van je leven. Zo ondervond ik gisteren.
We waren in het kader van onze toekomst als redacteur of producer naar de opnames van RTL-boulevard geweest, en ik weet niet of het de altijd jolige Albert Verlinde was die me opzweepte een feestje te bouwen of ''Tim van de productie'', maar ik had meer zin in rosé dan ooit. Zo aten Moos en ik thuis een gebakken eitje, toverde ik mezelf om tot een goddess en gingen we op stap. Een schamele tien euro gepind- maar achteraf niet eens noodzakelijk. Lang leve de werkende mannen. Het waren er veel en ze waren leuk. Toen ik ze passeerde om naar het toilet te gaan was het contact gelegd en al snel mengde ik mezelf in de groep. Ik kreeg een knipoog, ik voelde een hand in m'n zij, eentje wilde een soort spel met me spelen waarin ik moest raden waar hij woonde, ze hadden allemaal hun eigen tactiek, maar wat waren ze blij weer eens vrouwen te zien. Op de vraag wat ik studeerde antwoordde ik in eerste instantie 'Media en Informatie Management', even later afgekort tot 'Media Management' en na drie rosé gewoon 'Media'. 'Goh, interessant zeg'.
De mannen deden heel wat anders. Zij waren militair. Hadden lekker met z'n allen gegeten bij het wokrestaurant en deden nog een afzakkertje. Als vrijgezel zou er een enorm groot rood alarm boven mijn hoofd moeten gaan loeien. Foute mannen, foute mannen, foute mannen. Moos zou moeten roepen 'Kanééééél, stóóóóp'. Heerlijk; nu niet nodig. En zo hebben we de hele avond schrik gehad met de zandhazen. Maffe verhalen over de kolonel en dan af en toe ook een serieuze noot; 'Hoe was dat nou in Bosnie?'. We hebben gelachen en rosé (de vrouwtjes) en bier (de mannen) gedronken. Tegen kwart over twee was het welletjes en gingen we er vandoor. De overgebleven mannen volgden. De kroeg ging dicht. Drie kussen. We liepen richting Muurhuizen, zij naar een taxi. 'Dag mannen, bedankt voor het lachen en je kunt me lekker toch niet krijgen!'.
Abonneren op:
Posts (Atom)
