K a n e e l

Verwarring

Soms heb ik er heel veel moeite mee om mensen te verstaan. Mensen met vreemde accenten zorgen al vaak voor een flinke portie ruis in de communicatie, laat staan ouderen. Gisteren ging ik met Flo, Bas en Moos mee naar hun oma. Zij is eigenlijk nog aardig bij de tijd maar bevindt zich tussen de wat minder frisse bejaarden van de samenleving.

We zaten op bijschuifkrukjes in de gemeenschappelijke zitruimte van het verzorgingstehuis. Je zou het praatruimte kunnen noemen, maar ik geloof dat wij de enige waren die dat deden. De anderen zaten om een grote ronde tafel. Eén mevrouwtje nipte aan haar koffie en een paar meneertjes hielden het helaas niet langer vol en dommelden in.

Op een goed moment stonden we op om er weer vandoor te gaan en toen sprak ze me aan. Een oud mevrouwtje met wit haar. Ze draaide zich om in haar stoel en stak haar hand uit. Voorzichtig lachte ik wat. Ik begreep niet dat ze iets tegen me zei dus ze herhaalde het, ditmaal iets luider. Ik verstond er niets van. Ik concentreerde me en na vier keer verstond ik dat ze het woord 'huis' uitsprak. 'Inderdaad, wij gaan weer naar huis', zei ik maar ze brabbelde nogmaals dezelfde vraag. 'Wij gaan weer naar huis', herhaalde ik, zoals ik het de verzorgsters vaak genoeg heb horen zeggen. Dui-de-lijk, hard en lang-zaam.

Het gesprek begon nu lekker op gang te komen en ze zei nog iets. Concentratie. Ik pikte het woord 'trouwen' op en begreep uiteindelijk dat ze dacht dat ik vast wel getrouwd was. Als ik dit nu gewoon beaamd had dan was er niets aan de hand geweest. Dan hadden we gewoon een kort gesprekje gehad, van vrouw tot vrouw en dan had ik er vandoor kunnen gaan. Jammergenoeg bekende ik eerlijk dat ik niet was getrouwd en toen hadden we de poppen aan het dansen. 'Jawel, jij bent wel getrouwd' zei ze, en bromde bovendien dat ik al thuis was. Ik schudde nog nee maar ze was al heilig overtuigd. Ze knikte zelfverzekerd. Ondertussen probeerde ik haar nog te vertellen dat ZIJ thuis was maar IK nog niet, en dat IK nog niet getrouwd was, maar ze luisterde al niet meer echt naar wat ik te zeggen had.

Licht verward verliet ik het verzorgingstehuis.