Un estuche
Sommige woorden zijn mooi en andere woorden zijn minder mooi. De eerste les Spaans leerde Maria José ons de Spaanse woorden voor pen, potlood, boek, schrift, liniaal en etui. Minder saai dan het nu klinkt omdat ze er een interactief spelletje van maakte waarbij ze bijvoorbeeld haar boek in de lucht hield en vervolgens zei dat het een pen was. Waarop wij in koor antwoordden; ‘nee Maria Jose, dat is geen pen, dat is een boek’. In het Spaans dan natuurlijk.
Het woord estuche (etui) vond ik al meteen veel mooier dan boli (pen). En al snel deden Moos en ik een grootse ontdekking. Estuche betekent meer dan de meeste Spanjaarden doen vermoeden. Als afsluiting van een sms: estuche (kus). Als antwoord op een vraag: un estuche (een beetje). Als verscheidene zelfstandig naamwoorden: gefeliciteerd met je 22e estuche (verjaardag), heb jullie thuis estuches? (huisdieren), het estuche (bier) staat koud. Als bevel: estuche! (luister!), estuche! (kom!) maar ook als toost of wens: estuche! (proost), estuche! (veel geluk!).
Estuche (einde).
26.4.05
20.4.05
Supermarktsores
Soms kom ik de supermarkt precies tegelijk met iemand anders in,- en kom niet meer van diegene af. Je loopt constant met elkaar op. Je word er gek van. Gisteren was het weer raak. Ik parkeerde mijn fiets en betrad de PLUS. Ik ging door het poortje, pakte met mijn linkerhand een groen winkelmandje van de stapel en daar stond hij. Voor het schap met komkommers, paprika's in drie kleuren en tomaten. Wispelturig keek ik wat rond, koos voor de tomaten en trok een plastic zakje van de rol. Meneer ging voor de paprika's. Kleurrijk door de sla melange die hij reeds in de kar had gelegd. Ik liep naar de zuivel. Een pak melk, een pak yoghurt, en nog even terug voor een fles Hero Fruit & Co.
Terug naar de zuivel. Een toetje. Daar stond meneer weer. Twijfelend tussen de PLUS-danoontjes en de losse chocoladetoetjes van 29 cent per stuk. Ook niet duur. Twijfelen, afwegen. Terwijl ik koos voor een toetje met peer en vanille en me omdraaide zag ik nog snel hoe hij de chocoladetoetjes in zijn kar legde. Vier stuks. Hij lachte wat schichtig en keek op zijn lijstje. Twee paden verder was ik hem vergeten. Ik legde een pak rijst in mijn mandje en een blik halve perziken toen we ongeveer tegen elkaar opbotsten. Hij neusde tussen het blikfruit. Ik baande me een weg naar het vlees waar ik hem vervolgens weer tegenkwam. Hij ging voor de weekaanbieding. Op weg naar de kassa dacht ik hem voorgoed kwijt te zijn. Niets bleek minder waar toen ik mijn fiets van het slot haalde en hem zijn stevige zwarte fietstassen zag volladen.
Soms kom ik de supermarkt precies tegelijk met iemand anders in,- en kom niet meer van diegene af. Je loopt constant met elkaar op. Je word er gek van. Gisteren was het weer raak. Ik parkeerde mijn fiets en betrad de PLUS. Ik ging door het poortje, pakte met mijn linkerhand een groen winkelmandje van de stapel en daar stond hij. Voor het schap met komkommers, paprika's in drie kleuren en tomaten. Wispelturig keek ik wat rond, koos voor de tomaten en trok een plastic zakje van de rol. Meneer ging voor de paprika's. Kleurrijk door de sla melange die hij reeds in de kar had gelegd. Ik liep naar de zuivel. Een pak melk, een pak yoghurt, en nog even terug voor een fles Hero Fruit & Co.
Terug naar de zuivel. Een toetje. Daar stond meneer weer. Twijfelend tussen de PLUS-danoontjes en de losse chocoladetoetjes van 29 cent per stuk. Ook niet duur. Twijfelen, afwegen. Terwijl ik koos voor een toetje met peer en vanille en me omdraaide zag ik nog snel hoe hij de chocoladetoetjes in zijn kar legde. Vier stuks. Hij lachte wat schichtig en keek op zijn lijstje. Twee paden verder was ik hem vergeten. Ik legde een pak rijst in mijn mandje en een blik halve perziken toen we ongeveer tegen elkaar opbotsten. Hij neusde tussen het blikfruit. Ik baande me een weg naar het vlees waar ik hem vervolgens weer tegenkwam. Hij ging voor de weekaanbieding. Op weg naar de kassa dacht ik hem voorgoed kwijt te zijn. Niets bleek minder waar toen ik mijn fiets van het slot haalde en hem zijn stevige zwarte fietstassen zag volladen.
8.4.05
Zomer
Afgelopen weekend was het zomer. Ik werd wakker van de zon en de vogeltjes, ik douchte met SUN, we ontbeten voor het eerst achterin de tuin, hij maakte eitjes en er was vers brood, ik dronk koffie met kaneel, we reden op de Vespa en ik werd nog verliefder dan ik al was.
's Middags moest ik werken. 's Avonds haalde hij me op. Hij had gevist. Hij was bruin. Hij bestelde twee Corona. Hij nam me weer mee naar zijn huis. We aten Mexicaans. Er was chipolatapudding. Hij maakte vuur. Hij maakt me gelukkig. Het was lang licht en we dronken bier.
Daarna douchten we de rook van ons af, het zand, de dag en legde hij me in het bed. Voor het eerst in een half jaar sliep ik bijna even snel als hij.
Afgelopen weekend was het zomer. Ik werd wakker van de zon en de vogeltjes, ik douchte met SUN, we ontbeten voor het eerst achterin de tuin, hij maakte eitjes en er was vers brood, ik dronk koffie met kaneel, we reden op de Vespa en ik werd nog verliefder dan ik al was.
's Middags moest ik werken. 's Avonds haalde hij me op. Hij had gevist. Hij was bruin. Hij bestelde twee Corona. Hij nam me weer mee naar zijn huis. We aten Mexicaans. Er was chipolatapudding. Hij maakte vuur. Hij maakt me gelukkig. Het was lang licht en we dronken bier.
Daarna douchten we de rook van ons af, het zand, de dag en legde hij me in het bed. Voor het eerst in een half jaar sliep ik bijna even snel als hij.
1.4.05
Gijsje
Gijs is de kat van M. Katten zijn meestal niet weg van me. En daardoor ik niet van hen. Ze bijten, ze blazen en ze kijken me glazig aan. Gijs is anders. M. houdt van mij en ik houd van M. en dat zag Gijs meteen. Ze nam me onmiddellijk op in de familie. Eerst onopvallend. Stiekem naar me loeren vanaf de trap, half onder m'n stoel gaan liggen. Je kent het wel. Tegenwoordig wind ze er niet langer doekjes om. Als we diep in de nacht thuiskomen zit ze op ons te wachten voor de keukendeur en begroet ze mij als eerste. Als ik 's morgens aan het aanrecht boterhammen met hagelslag smeer geeft ze kopjes en gaat ze met haar staart langs mijn benen. En nee, dat is niet omdat ze honger heeft, ze doet het omdat ze dol op me is. Waren alle katten maar zoals Gijs. Dik, lief en mak.
Gijs is de kat van M. Katten zijn meestal niet weg van me. En daardoor ik niet van hen. Ze bijten, ze blazen en ze kijken me glazig aan. Gijs is anders. M. houdt van mij en ik houd van M. en dat zag Gijs meteen. Ze nam me onmiddellijk op in de familie. Eerst onopvallend. Stiekem naar me loeren vanaf de trap, half onder m'n stoel gaan liggen. Je kent het wel. Tegenwoordig wind ze er niet langer doekjes om. Als we diep in de nacht thuiskomen zit ze op ons te wachten voor de keukendeur en begroet ze mij als eerste. Als ik 's morgens aan het aanrecht boterhammen met hagelslag smeer geeft ze kopjes en gaat ze met haar staart langs mijn benen. En nee, dat is niet omdat ze honger heeft, ze doet het omdat ze dol op me is. Waren alle katten maar zoals Gijs. Dik, lief en mak.
Abonneren op:
Posts (Atom)
