Er komt een tijd...
Het is herfst. Er dwarrelen blaadjes. Het is donker buiten. Paraplu's waaien kapot, mensen worden nat, iedereen wil binnen zijn, in zijn gemakkelijkste huispak en met speculaas. Het begint weer te kriebelen. Ik kan er niets aan doen. Ik heb het nog uitgesteld, vandaag houd ik het niet meer. Ik rits mijn cowboylaarzen dicht, trek de deur achter me dicht en snel naar ZEEMAN. Het pokdalige winkelmeisje kijkt me verveeld aan. Het kan me niet schelen, ik zie ze vanuit mijn ooghoek al liggen. Ik twijfel maar ga uiteindelijk voor de kleuren blauw, groen, paars, beige en roze. Met de vijf bollen wol loop ik tevreden naar de kassa. In gedachte hoor ik het zalige getik al van de pennen. Het is tijd om weer een sjaal te breien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten