K a n e e l

Oppas met loodgieterkwaliteiten

Gisteravond stond Marianna vrolijk en trots haar tanden te poetsen. Ze bewoog met haar tandenborstel langs haar linkerhoektand en showde mij door haar lip op te trekken hoe los hij al zat. Zo stonden we daar en fantaseerden wat over hoe hoog de prijs zou worden. Een eurootje? Twee euro? Twee euro is wel veel, misschien meer een bedrag voor een kies. Toen opeens hoorden we een tikje en keek Marianna me verbaasd aan. Er droop wat bloed langs haar lip. De tand was eruitgevallen, zonder dat een van ons het doorhad. Het tandje, dat een vermogen waard was, lag in het putje van de wasbak. Ik dacht na. We moesten die tand terug hebben. De kraan moest dicht blijven. Marianna spoelde haar mond bij het bidet. Daarna rende ze naar zolder en haalde een emmer. Giulia en Joost waren meteen ter plaatse. Voorzichtig draaiden we de sifon los. Marianna wachte geduldig af op de rand van het bad. We gingen over onze nek van de putlucht die vrij kwam. Aangekoekte haren met zeep en scheerschuim. Maar gelukkig daartussen een piepklein, wit meisjestandje. We juichden en maakten hem schoon. Daarna stopte ze hem in een klein doosje en verschoof haar kussen een meter naar beneden, zodat het doosje met haar tand goed opviel op het matras. Na dit avontuur waren we beiden van mening dat het kaboutertje best eens een keertje wat guller mag zijn dan normaal. Het is niet zomaar even een tandje dat daar ligt. En dan is twee euro of meer heus geen gek bedrag.