Ik had mezelf beloofd er niet ál te veel over op te scheppen. Laat staan er een log over te schrijven. Ik zou me gedragen als een prof. Een ervaren redacteur die het heel normaal vindt belletjes te plegen naar BN'ers met de vraag of ze geinteresseerd zijn in een interview. Uiteraard was ik ook helemaal niet zenuwachtig. Ik heb hem gewoon gebeld en mijn hartslag bleef hartstikke normaal toen hij opnam en ik vertelde wie ik was en waarvoor ik belde. Ik heb absoluut niet gegild na het telefoongesprek. Ik stelde hem gewoon mijn vraag. Of het hem wat leek, een leuk artikel in ons blad. Daarna babbelden we wat. Het was zoals ieder ander telefoongesprek.
Ik heb het anderhalve week vol gehouden. Maar als ik RTL Travel kijk en ik zie hem daar lopen, over het strand van Nieuw Caledonië, als ik hem daar zie zitten op de boot en een beetje Frans hoor praten dan kan ik toch echt helemaal niets anders denken dan: ik heb met hem gebeld. Vorige week maandagmiddag. En het was natuurlijk hemels. Zo eens te praten met onze Chris.
1 opmerking:
Aah! Ik ben jaloerrs!
Een reactie posten