Toppunt van romantiek
Deze week was M. twee dagen vrij. Je hoort wel eens van die verhalen van mannen die dan veranderen in tomeloze zoutzakken die op de bank liggen en de hele dag televisie kijken. Zo'n man is M. gelukkig niet. Zo heeft hij het hele dakterras opgeruimd en de tegels schoongespoten met een hogedrukreiniger. Bij zijn bezoek aan de kringloopwinkel heeft hij een onderstel gekocht van een oude Winselmann naaimachine. Voor dit onderstel heeft hij een tafelblad gelast. Hij heeft tegels geregeld in drie verschillende kleuren die we vanavond stuk gaan slaan om het blad te mozaiken. Als dat niet romantisch is op de vrijdagavond weet ik het echt niet meer.
23.3.07
21.3.07
Bergschoenen in de ochtendspits
Vanochtend was er iets met voeten. Tegenover mij in de intercity zat een lange jongen. Type: nerd. Nu heb ik niets tegen nerds. Ik bedoel, iedereen moet zelf weten wat voor kleding hij draagt, voor hobby's heeft of met zijn haar doet. Maar deze was irritant. Zijn lange stelten waren verpakt in hoge degelijke bergschoenen en deze twee stonden flink in de weg. Nadat ik was neergestreken, mijn tas op mijn schoot had geplant probeerde ik een juiste houding te vinden voor mijn voetjes. Ik probeerde ze zo ver mogelijk naar achteren te houden, maar zelfs dit lukte niet. Er was simpelweg geen ruimte. Ik keek over mijn krant en tas naar de twee reusachtige klimschoenen, de lange dunne spillenbenen van mijn medepassagier en zijn kleine hoofd dat verdiept was in zijn krant. Zijn babyblonde haar was kort gewiekt en speels 'niet gekamd'. Het haar kwam terug op zijn kin, in donsvorm, misschien zou het later nog wat worden - of niet.
Op het moment dat ik de donzige haren op zijn kin checkte, zijn sneue brilmontuur bekeek en nog steeds geen plek had om mijn voeten neer te zetten bedacht ik me dat ik in iedere andere situatie (assertief als deze klene meid is) had gezegd 'mag ik ook wat beenruimte?'. Nu deed ik het niet, omdat de jongeman een nerd was. Zo een die hoogbegaafd is en te snel doorstroomde naar de universiteit. Met wat nonverbale taal, blikken en gebaren maakte ik de nerd duidelijk dat ik ruimte wilde maar het mocht niet baten. Tot aan station Duivendrecht heb ik op mijn wang gebeten en niets tegen hem gezegd. Je wilt zo iemand ook niet kwetsen waar zoveel mensen bij zijn. Toen hij (wederom in de weg) voor mij liep op weg naar de metro speelde ik met de gedachte om hem alsnog op zijn gedrag te wijzen. Op een zeer opbouwende manier zou ik hem duidelijk kunnen maken dat hij bij zijn volgende treinreis rekening zou kunnen houden met het feit... Helaas, in alle drukte raakte ik hem kwijt.
Vanochtend was er iets met voeten. Tegenover mij in de intercity zat een lange jongen. Type: nerd. Nu heb ik niets tegen nerds. Ik bedoel, iedereen moet zelf weten wat voor kleding hij draagt, voor hobby's heeft of met zijn haar doet. Maar deze was irritant. Zijn lange stelten waren verpakt in hoge degelijke bergschoenen en deze twee stonden flink in de weg. Nadat ik was neergestreken, mijn tas op mijn schoot had geplant probeerde ik een juiste houding te vinden voor mijn voetjes. Ik probeerde ze zo ver mogelijk naar achteren te houden, maar zelfs dit lukte niet. Er was simpelweg geen ruimte. Ik keek over mijn krant en tas naar de twee reusachtige klimschoenen, de lange dunne spillenbenen van mijn medepassagier en zijn kleine hoofd dat verdiept was in zijn krant. Zijn babyblonde haar was kort gewiekt en speels 'niet gekamd'. Het haar kwam terug op zijn kin, in donsvorm, misschien zou het later nog wat worden - of niet.
Op het moment dat ik de donzige haren op zijn kin checkte, zijn sneue brilmontuur bekeek en nog steeds geen plek had om mijn voeten neer te zetten bedacht ik me dat ik in iedere andere situatie (assertief als deze klene meid is) had gezegd 'mag ik ook wat beenruimte?'. Nu deed ik het niet, omdat de jongeman een nerd was. Zo een die hoogbegaafd is en te snel doorstroomde naar de universiteit. Met wat nonverbale taal, blikken en gebaren maakte ik de nerd duidelijk dat ik ruimte wilde maar het mocht niet baten. Tot aan station Duivendrecht heb ik op mijn wang gebeten en niets tegen hem gezegd. Je wilt zo iemand ook niet kwetsen waar zoveel mensen bij zijn. Toen hij (wederom in de weg) voor mij liep op weg naar de metro speelde ik met de gedachte om hem alsnog op zijn gedrag te wijzen. Op een zeer opbouwende manier zou ik hem duidelijk kunnen maken dat hij bij zijn volgende treinreis rekening zou kunnen houden met het feit... Helaas, in alle drukte raakte ik hem kwijt.
16.3.07
Heerlijk Hema
De tijd dat ik nog vrij was, mijn dagen vulde met leuke dingen doen en op zijn tijd een collegebezoek, lijkt lang geleden. Langer dan een jaar in ieder geval. Wat deed ik in die tijd, vraag ik me nu soms af. Wat ik zo goed dagelijks deed toen ik op de V-weg woonde was een bezoekje aan de binnenstad. Het was niet dat ik me suf kocht aan kleding en snuisterijen, maar ik wist in ieder geval wel het assortiment van verschillende winkels uit mijn hoofd.
Nu ik vier dagen werk in plaats van vijf heb ik op vrijdag na rijles tijd voor een bezoekje aan de stad. Zo ook vanmorgen. Ik kocht een Italiaanse bol bij Bakker Bart, gaf mijn lief een kus voor het pand waar hij nu aan het werk is en probeerde een jurkje te ruilen. Ik eindigde mijn bezoek bij Hema, waar ik op de een of andere manier nooit weet waar ik moet beginnen. Vrolijke rustieke kaarsen en olijke paasversieringen lachten me toe. Schappen vol make-up lagen om me te wachten, ik ontdekte een nieuw assortiment koppen en schotels en twijfelde over een nieuwe theepot.
Bij Hema vind ik alles zo heerlijk functioneel dat ik onmiddellijk denk dat ik het nodig heb. Ik wist me te beheersen en ontweek bewust het schap met oorbellen en voorjaarsachtige shawls. Trots en zeer bewust van mijn portemonnee verliet ik Hema met een bruine panty en een flesje reinigingsmelk.
De tijd dat ik nog vrij was, mijn dagen vulde met leuke dingen doen en op zijn tijd een collegebezoek, lijkt lang geleden. Langer dan een jaar in ieder geval. Wat deed ik in die tijd, vraag ik me nu soms af. Wat ik zo goed dagelijks deed toen ik op de V-weg woonde was een bezoekje aan de binnenstad. Het was niet dat ik me suf kocht aan kleding en snuisterijen, maar ik wist in ieder geval wel het assortiment van verschillende winkels uit mijn hoofd.
Nu ik vier dagen werk in plaats van vijf heb ik op vrijdag na rijles tijd voor een bezoekje aan de stad. Zo ook vanmorgen. Ik kocht een Italiaanse bol bij Bakker Bart, gaf mijn lief een kus voor het pand waar hij nu aan het werk is en probeerde een jurkje te ruilen. Ik eindigde mijn bezoek bij Hema, waar ik op de een of andere manier nooit weet waar ik moet beginnen. Vrolijke rustieke kaarsen en olijke paasversieringen lachten me toe. Schappen vol make-up lagen om me te wachten, ik ontdekte een nieuw assortiment koppen en schotels en twijfelde over een nieuwe theepot.
Bij Hema vind ik alles zo heerlijk functioneel dat ik onmiddellijk denk dat ik het nodig heb. Ik wist me te beheersen en ontweek bewust het schap met oorbellen en voorjaarsachtige shawls. Trots en zeer bewust van mijn portemonnee verliet ik Hema met een bruine panty en een flesje reinigingsmelk.
12.3.07
Lente op maandag
Wakker worden met zon in de slaapkamer. Douchen met zonlicht door het kleine raampje. In de lentelucht naar Amsterdam. Op locatiebezoek naar Ijburg. In de zon thee drinken met kandidaten. Mooie huizen bekijken en leuke mensen interviewen. Soms is de maandag niet zo vervelend. En wat heb ik geluk met mijn afstudeerstage.
Wakker worden met zon in de slaapkamer. Douchen met zonlicht door het kleine raampje. In de lentelucht naar Amsterdam. Op locatiebezoek naar Ijburg. In de zon thee drinken met kandidaten. Mooie huizen bekijken en leuke mensen interviewen. Soms is de maandag niet zo vervelend. En wat heb ik geluk met mijn afstudeerstage.
Abonneren op:
Posts (Atom)