Buurman
Oh nee. De verstrooide, dromerige en wannabe-vinoloog die zich zondag als eerste meldde op de lenteproeverij woont bij mij in de straat. Sterker nog, vier voordeuren verderop. Hij in dat korte fietsbroekje en met zijn hare alle kanten behalve de goede op. Hij die alle wijnen wilde proeven, vooral op de juiste volgorde en maar niet kon stoppen met nummertje 17; de Italiaanse Toro, van het wijnhuis Farina, en mij min of meer dwong hem gezamenlijk met hem te proeven; die meneer woont vlakbij mij. Hij die zijn glas iets te hard tegen mijn proefglas aanstootte en toen nog enkele keren speels naar me keek en een blik wierp in mijn decolleté vroeg gisteren (toen ik met mijn handen vol roze fuchsia's mijn voordeur zo snel mogelijk probeerde te bereiken) of ik misschien had gezien dat iemand een fietsband voor zijn deur had gelegd. Eh, nee meneer. Niets gezien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten