K a n e e l

Het eerste boterbloempje

M en ik verdienen eigenlijk een tuin. We zijn er goed in; tuinieren. Tot zover dat gaat op een dakterras van twee bij drie. Waar het om gaat is dat we onze bloemen en planten met liefde verzorgen. Ook de gemozaikte tuintafel staat nog iedere dag te schitteren en met de vier FSC gecertificeerde klapstoeltjes erbij is het echt een heerlijke zithoek geworden. Het 'lelijke' schot aan de zijkant van het terras is bijna niet meer te zien onder een zee van roze en rode hanggeraniums (die laatste herken je aan het stokje dat erbij gestoken is- zag ik laatst bij een klus- woon- en tuinprogramma op RTL 4).

Dan hebben we nog de guitige rieten mand met paarse kuipplant en de roze bloempot op tafel met daarin een weelderige bos verse munt. Alles groeit als kool. Laat ik de hanging baskets met roze fuchsia's en de hangbakken met paarse winterviolen niet vergeten. Nu vonden M en ik die violen al een tijdje passé dus hebben we de bakken een aantal maanden geleden vol gestrooid met wildbloemmengsel. En wat denk je; ik word wakker op deze bewolkte woensdagochtend en zie midden tussen de paarse viooltjes fier en trots een knalgeel boterbloempje naar boven piepen. Ik heb M. direct gebeld en hij was dolenthousiast. Vanavond drinken we er een glaasje op.