K a n e e l

Rozijntjes

Moos en ik houden van snoep. En nog het meest van chocola. In Noorwegen is chocola jammer genoeg akelig duur. Neem een reep 'Freia Hellnot'; machtig lekker maar een rib uit je lijf. We kozen altijd de geel/paarse verpakking; chocola met rozijnen, en deze smikkelden we dan 's avonds op in de Noorse hostels, bij een kopje verse Nescafé. Toch kwam er een dag dat we op zoek gingen naar een alternatief om het uitgeven van kronen iets te beperken. We kozen voor rozijnen. Voor de prijs van een reep chocola konden we wel vijf bussen Californische rozijntjes inslaan. Hoe meer rozijnen we aten, hoe meer we de smaak van chocola weer te pakken kregen... Rozijnen werden voor ons chocola. De chocola fantaseerden we eromheen en we proefden hem ook echt! Achteraf gezien was het niet normaal hoeveel rozijnen we aten. Niet een paar tegelijk, nee, handen vol, meer, steeds meer. Verslaafd waren we.

Net zaten we een kopje thee te drinken, Moos en ik, hier in Utrecht. Ik schuumde de keukenkasjes af op zoek naar iets lekkers en vond een zakje rozijnen. En zo kwam het. We zaten, dronken thee, kletsten wat en voor we het in de gaten hadden was het zakje rozijnen leeg. Sommige dingen veranderen nooit.