K a n e e l

Hagelslag

Ik ga altijd voor de Euro Shopper hagelslag. Die rode verpakking met een witte olifant erop die door de hagelslag walst. Je moet wat, met de kleinere beurs. Soms neigt mijn hand naar de Venz te gaan. Vastberaden pak ik normaalgesproken de goedkope variant. Vandaag niet. Ik kon me niet beheersen. De Venz hagelslag keek me trots aan. Trots op zijn 'funny's', trots op zijn 'schenktuit' van karton, trots op de grappen en grollen achterop de verpakking. De Euro Shopper keek me zielig aan. Niks moppentrommel, niks schenktuit. In plaats hiervan zo'n sneu half circkeltje dat met de duim naar binnen gedrukt kan worden (en vervolgens weer naar buiten omdat het de hagelslag anders tegen houdt). Niks funny's of andere verrassingen. M'n hand greep de Venz en drukte het pak in m'n mandje. Ik ben doorgelopen en heb niet meer omgekeken naar het schap met broodbeleg. Ik durfde niet. Laf? Misschien wel ja. Maar laat ik daar nu niet meer aan denken. Laat ik genieten van mijn boterham met dure hagelslag.