Noten benen
Iedereen heeft dingen die hij net even een tikkie anders ziet, leest of hoort dan oorspronkelijk de bedoeling is. Je zingt de songtekst van een liedje even lekker mee en komt er achter dat je dat ene zinnetje heel anders zingt dan iemand anders, of erger nog, je komt er niet achter en iemand anders vraagt 'wát zing jij dan, in die derde regel van het tweede couplet?!'.
Zo bekende mijn zus laatst dat zij jaren heeft gedacht WestminFter bier te drinken en er pas sinds kort achter is dat het WestminSter is, wat eigenlijk ook wel een heel stuk beter klinkt. Dan zal ik nu zelf ook maar over de brug komen. Meer dan de helft van mijn leven heb ik de uitdrukking 'nota bene' verkeerd begrepen. Jarenlang verstond ik 'noten benen' en waar dat vandaan kwam was voor mij een raadsel. De gedachte aan een meisje met benen vol amandeltjes vond ik vreselijk (omdat ik amandelen zelf niet lekker vind en ze altijd met m'n vinger van de gevulde koeken afwip en ik me kon voorstellen dat zij het ook vreselijk vond om beide benen vol met amandelen te hebben) maar spookte toch altijd door m'n hoofd.
Inmiddels ken ik de goede uitdrukking en gebruik hem zo af en toe, maar het meisje met de noten benen zal waarschijnlijk nooit meer mijn gedachten verlaten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten