K a n e e l

Billen

Zondag zat ik op een huisje in de speeltuin met m'n gezicht in de zon een beetje met m'n benen te wiebelen en te kijken hoe m'n oppaskindje samen met haar buurmeisje vredig speelde in het zand. Op een gegeven moment stonden ze beiden achter me en brulden ze het uit. Giechelen en fluisteren tot ik er niet goed van werd. Ik draaide me om en vroeg wat er aan de hand was. En wat bleek. Ik droeg een vrij lage spijkerbroek en ze hadden m'n billen gezien. M'n billen, of in ieder geval het begin van m'n billen. Ik kan je vertellen dat m'n billen zo grappig waren dat ze er de rest van de dag plezier om hebben gehad.

Nu was ik zelf vroeger iemand die ook nogal kon lachen om billen. En om pies en poep. Maar tegenwoordig word ik er af en toe niet goed van. Je kunt de stad niet inlopen of je wordt bedolven onder de billen. Kleine en normale maar vooral veel grote, hangerige of putterige. En al die vrouwen zijn helemaal in hun element. De lekkere luchtige linnen broeken worden uit de kast getrokken. En onder de broeken worden strings gedragen. Ja, want 'dat zie je minder.' Nu kan ik daar nog wel inkomen maar wat ik niet begrijp is dat er onder witte en roze broeken dan zwarte strings worden gedragen. Dat irriteert me gewoon. Dat zie je dan toch juist super goed. En wat ik met jullie wil afspreken is het volgende. Mocht ik ooit lelijke hangerige of putterige billen krijgen vertel het me dan, dan koop ik onmiddellijk een super stevige corrigerende onderbroek.