K a n e e l

Stoere meiden

Na twee dagen werken en een bezoek aan het concert van Marco B. in de Kuip klaagden m'n voetjes (de watjes) continu dat ze naar de pedicure wilden. Maar de moeder van m'n oppaskindjes had een leukere verrassing voor ze in petto. Als ik het niet heel vervelend vond, mocht ik met de jongste de avondvierdaagse lopen. De kleine meid is acht en wilde dolgraag de laatste avond meemaken. Mijn grote oppasziel zei 'ja, dat is goed' en zo kwam het dat ik gisteravond om kwart voor zes voor de muziekschool stond. Duizenden kinderen passeerden mijn schreeuwend, rennend en lachend en gelukkig zag ik tussen al die koppies Marianna haar gezichtje opduiken. Met een rugzak vol Samson en Gert koekjes en sabbelend aan een citroentje met pepermunt gingen wij op pad. Ik, Marianna en haar vriendinnetje. Nu is het zo dat basisschool de Kosmos om een of andere duistere reden niet meer meeloopt. De meisjes lieten zich hierdoor echter niet uit het veld slaan. Trots droegen zij de blauwe schoolshirts. Al na enkele meters had ik het gevoel dat Kosmoskinderen niet echt gerespecteerd werden. We liepen met z'n drietjes constant tussen andere scholen, die onvermijdelijk in grote groepen een enorm gezellige avond hadden. We deden alsof we de opmerkingen 'daar heb je er een paar van de KOTSmos, die loopt niet eens méé!' niet hoorden en liepen stug door. Maar toen kwam het snoep in beeld. Alle kinderen waren op de helft van de toch al volgehangen met snoepkettingen, rieten hoeden en paraplu's met dropsleutels chocolade en chips. Schichtig keken wij om ons heen of er ook iemand voor ons stond. Gelukkig was mijn moeder zo attent een zakjes drop aan kettingen te maken, en ook hadden Marianna's ouders voor bloemen gezorgd. 'Overdreven he Kaneel?' zei Marianna, wijzend naar de kinderen die hun nek niet meer rechtop konden houden vanwege de hoeveelheden lekkers. 'Ja he', zei ik. Maar we wisten beiden wel beter. Wij meiden onder elkaar.