Gewoon

Moos kwam en we dronken peer-perzik thee aan het witte tafeltje. Daarna liepen we naar Albert Heyn en we gooiden het mandje vol lekkere dingen. En toen stonden we in de rij en waren we als vanouds de spinazie vergeten, en ik liep terug naar het vriesvak en legde het er nog snel bij op de lopende band.

We liepen naar huis en zagen in de vensterbank van de buren het kleine konijntje van hout dat in een roeibootje zit, en twee huizen verder die man die altijd op de leren zwarte bank tv zit te kijken en rookt. We kookten en dronken rosé en na de maaltijd hadden we zoals gewoonlijk allebei buikpijn omdat onze ogen groter zijn dan onze magen.

Rond acht uur maakte ik koffie en aten we vruchtenvlaaitjes. In goede tijden werd Charlie op het nippertje uit de brand in Scala geredt en helaas kon Benjamin niet meer ontsnappen. We dronken nog meer koffie en later weer rosé en we keken een DVD. Ik brandde het lavendelkaarsje van Ikea en Moos at doppinda's en liet de schilletjes vallen in het roze Jip en Janneke schaaltje.

Vandaag was alles weer zoals vanouds.

Olivia

Veel meisjes huilden als ze weer naar Nederland gingen. Meisjes van zeven of negen jaar, die me hadden verteld op wie ze verliefd waren, me de kunst van het scoubidouen hadden bijgebracht, met wie ik ging eten op de soirée crepes en met wie ik vrijdagavond danste als er disco was. Ze gaven me tekeningen, armbandjes, we wisselden adressen uit, ik tilde ze op en we namen afscheid.

Op een dag liep er een meisje de kidsclub binnen met bruine krullen. Een klein meisje van zeven jaar, met elfenoogjes. Ze kleurde een kleurplaat in en ze vertelde dat ze Olivia heette. Vanaf die dag kwam Olivia elke dag. We maakten lampionnetjes en deden speurtochten en Olivia bracht altijd iets mee om me te laten zien. Haar scoubidoutouwtjes of haar stickerverzameling. Ze vertelde me hoe haar huis eruit zag en wie er in welke kamer sliep. Olivia was het enige Nederlandse meisje die week, tussen alle Engelse kinderen. Maar ze vond het niet erg en kon met iedereen communiceren. Oliva was een engeltje, iedereen vond haar lief.

Haar laatste ochtend bakten we cake. Buiten sneed ik hem in stukken en iedereen rende naar z'n vader en moeder. Olivia at haar cake op met mij en daarna zuchtte ze. Ze strekte haar armen naar me uit, knuffelde me voor wel vijf minuten, keek me aan, zei 'dag', en huppelde weg. Dag!Dag Olivia!

Terug

Ik ben weer terug. Weer terug in Nederland, waar het lekker regent en iedereen klaagt over de ozo-tegenvallende-zomer. De kunst van het loggen hopelijk niet verleerd. Aanvankelijk wilde ik alles opkrabbelen, om dat later, nu dus, alles te publiceren. Maar daar had ik helemaal geen zin in. M'n zomer was echt ontzettend leuk, maar waar moet ik beginnen? Hetzelfde als je je vrienden en familie weer ziet. 'Hoe was het schat?' 'Ja echt super leuk'. En daar blijft het dan even bij. Verhalen komen met de tijd.