Alles onder controle
Ze stond een beetje te hannessen half zittend op haar fiets en het was ook nog eens heel donker in onze straat en toen vroeg ze 'wil jij mij misschien even helpen?' Ik liep naar haar toe en zag meteen wat er zojuist was gebeurd.
De trainingsbroek van het meisje was in haar roestige kettingkast terecht gekomen. 'Ai', zei ik, en ik knielde neer om de broek eruit te sjorren. Omdat zij de fiets niet af kon en ik bij wijze van spreke op straat lag om haar te helpen was het een hilarische situatie en plasten we bijna in onze broek van het lachen.
Na enig technisch denkwerk konden we de trapper een halve slag draaien zonder dat haar voet ernstig bekneld zou raken. Secuur ging ik te werk en sjorde ik het broekspijpje langzaam aan naar beneden. Er was opluchting en hevig gelach.
De buurjongen van een paar huizen verder stapte de bus uit, liep langs ons en vroeg 'of alles oké was'. We waardeerden zijn bezorgdheid en vertelden hem dat we alles onder controle hadden. Ondertussen waren we tien minuten verder. Lachend fietste ze weg en grinnikend bereikte ik m'n kamer.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten