Soms
Lobbes, negen uur. Eerst was ik zenuwachtig. Het was guur buiten. M'n voeten waren loodzwaar maar toen ik de houten deur open duwde stroomde m'n hart vol met warmte. Hij draaide zich om van de bar. Hij droeg een vale lichtblauwe Levi's en een blauw wit gebreid vest.
We gaven elkaar drie kussen. Hij bestelde koffie voor me. Ik kreeg er Baileys en slagroom bij. Hij was zo lang en z'n ogen waren zo lichtblauw. We dronken en praatten en het was minstens zo leuk als die nacht in Utrecht. Ik legde mijn handen in zijn handen. Timmermanshanden. Soms heb je van die afspraakjes die je leven veranderen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten