Josje
We gingen vannacht naar huis op zijn fiets. Een zwarte fiets zonder achterrekje. Toen mocht ik op de stang zitten. We reden best hard want het was best koud en ik vond het best eng. Vooral toen we echt vlak langs de bussluis sjeesden en en ook bij elke bocht die we namen. Hij floot het deuntje van Turks Fruit en hij noemde me Josje. Ik zei dat ik niet wist wie Josje was en dat ik alleen Olga kende. Maar hij wist zeker dat Josje ook in Turks Fruit speelde. Het fietsen was steeds minder eng. Het was leuk en gezellig en het maakte niet uit dat m'n billen zeer deden. We spraken af zondag Turks Fruit te huren en we spraken af van de zomer door Amsterdam te gaan fietsen. Ik op de stang, zonder jas, zonder tas. Gewoon een beetje fietsen en fluiten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
meeeeeeeeeeeeeeeeisjes met rode haaaaaren!
Verf ze kaneel! Voordat je door A'dam gaat fietsen!
Teruggravend in mijn geheugen...
Josje ligt op bed met de kinderwagen ernaast. Zij is nummer 50 in het plakboek. Ter herinnering wordt er een stuk schaamhaar afgeknipt en ingeplakt. Hiernaast wordt haar naam geschreven.
Een reactie posten