K a n e e l

Film drama

Ik heb vandaag twee halve films gekeken. De eerste halve film bij m'n liefje op de bank. Op het spannendste moment moest ik er vandoor. Oppassen. De tweede halve film vanavond.

Dan zit je zo in je eentje op de bank, glaasje fris erbij. En dan opeens wordt er aan het slot gemorreld. Ik schrik daar na jaren oppassen nog elke keer vreselijk van. Natuurlijk is er niets aan de hand en zijn het gewoon de bewoners des huizes die terugkeren. Heel schichtig kijk ik dan op, rits m'n laarzen dicht, pak m'n tas, vertel een paar leuke quotes van de kinderen, lach wat en dit alles terwijl ik op m'n geld wacht. Meestal gaat dat aardig snel. Je pakt het geld aan, pakt langzaam aan je jas en gaat er vandoor. Lekker naar huis. Maar dus wel met een halve film in je hoofd. Er is niets zo erg als een halve film kijken. Een halve film kijken is net zo rot als de trein missen. Of als pannenkoeken bakken en dat dan blijkt dat je geen melk in huis hebt. Als het zondag is. En je de bloem en de eieren reeds in een kom heb gemikt.

Het zou leuk zijn als ik die twee halve films in m'n hoofd aan elkaar kon lijmen en dat ik dan toch een hele film heb gezien. Maar zo werkt dat dus echt ff nie he.