K a n e e l

Lange dagen

In Frankrijk leefden we zonder de tijd en daardoor duurden de dagen wel twee keer zo lang. De zon maakte je 's morgens wakker en dan had je echt geen zin om nog langer in je tent te blijven liggen. En dan begon de dag. De dag begon met stokbrood en croissantjes en een grote sterke koffie in een soort soepkom. Een horloge had ik niet om. De tijd zei niets. De activiteiten deelde ik wel in op tijd, maar dat was slechts een indicatie. Als ik rond de klok van vier de bar inslenterde om de waterpologoaltjes te pakken schonken de camping-eigenaren me een wijntje in. Want als je om vier uur in het zwembad bent dan ben je er om half vijf ook nog wel. Het is Franse makkelijkheid. Het maakt ze niet uit. De Franse dag is om vier uur ook nog zo jong. Het eten hoeft niet om zes uur op tafel te staan. Een uur of negen is vroeg genoeg. Ik verfransde. En het heerlijkste daaraan is, dat wanneer de zon langzaam lager aan de hemel gaat staan en, je nog helemaal niet het gevoel hebt dat de dag voorbij is. Hij begint in feite pas.