K a n e e l

Dondersgezellig

Meestal ben ik niet zo'n held met bejaarden. Maar dat mannetje vanmorgen in de wachtkamer was echt leuk. Hij kwam uit 1920. En zijn vrouw uit 1919. Hij vertelde over vroeger, toen ze met paard en wagen over de bevroren Rijn reden. En hij kakelde niet alleen over zichzelf maar stelde mij ook vragen. En ouderen die dat doen, scoren. Daar zijn er niet veel van. Of ik wel eens wat gebroken had, wilde hij weten. Jammergenoeg moest ik nee zeggen en hem een spectaculair verhaal onthouden. Gelukkig kon hij er wel wat moois over vertellen. Hij had een keertje een ongeluk gehad met een traktor. Een traktor die op kolen reed. Sleutelbeen gebroken. Nou hij was ook wel eens uit de kersenboom gevallen. Maar dan klom 'ie er gewoon weer in. En toen zei hij 'het waren arme tijden, maar het was dondersgezellig!'. Toen viel zijn pet van zijn knie en hij lachte zo guitig. Ik geloofde hem onmiddellijk.