K a n e e l

In mineur

Vanmiddag raakte ik opeens redelijk snel in mineur, zonder echte goede reden. In mineur draaide ik wat wasjes, hield ik huis, deed ik wat broodnodige boodschapjes en luisterde wat zielige muziek. Soms gebeurt dat. Tenminste bij mij. Gelukkig ben ik even naar Moos gefietst. Haar huis rook naar olijfbrood en we bungelden met onze bruine benen uit haar raam. We keken over de stad, de oude daken, de kerk en het straatje waar het winkeltje zit met carnavalskleding, schmink en gekke verkleedattributen. De verkoopster zat op een rieten stoel op de stoep en las een krant. Ze keek redelijk chagrijnig toen de enige klant die ze die dag had na een halfuurtje rondkijken het pand weer verliet. Hij paste de clownsneuzen niet en ze kon hem ook niets anders aansmeren. Ze was echt flink in mineur. Ik besefte dat ik niet mocht klagen en was al gauw weer de oude.