Vanavond had ik een eetafspraak met R. Een vage afspraak, dat wel. Een soort middeleeuwse afspraak. Dinsdagavond, Amsterdam. Meer wist ik niet. R. wist wel hoe laat ik uit college kwam, maar zat helaas in vergadering. Zonder telefoon. Met het gevolg dat ik meer dan een uur op hem heb gewacht. Eerst met mijn wandjes tegen elkaar klappend in de kou, later in de Mensa op de Wibautstraat. Half lezend in mijn boek. Ik kan slecht tegen wachten op mensen zonder tegenbericht. Zo slecht dat toen hij uiteindelijk belde dat hij er om half 8 zou zijn ik de afspraak afblies. Zo ben ik.
Uiteindelijk was ik om kwart voor 8 terug. Ik snelde naar de AH TO GO. The place to be voor eenzame, hardwerkende vrouwen en mannen. Meestal single. Starend naar de eenpersoons porties koos ik voor een eenpersoons zakje krieltjes, een eenpersoons voorgegaarde kipschnitzel en eenpersoons bakje salade. Toen ik afrekende voelde ik dat ik mijn persoonlijke dieptepunt had bereikt. Ik kan slecht tegen alleen zijn. Laat staan tegen eenpersoonsmaaltijden. Toen ik tijdens de jingle van gtst het vlees in de pan gooide en in mijn roodwit geblokte keukenschort met een half oog naar de tv keek werd dat gevoel versterkt. Eenzaam at ik tijdens de soap mijn bordje leeg. Maar het kon nog erger. Na gtst keek ik met een grote mok winterkruidenthee in mijn handen en mijn zebrapantoffels aan mijn voeten naar Desperate Housewives.
2 opmerkingen:
Leuk stukje lieve allenige Kaneel van me! Het had me heerlijk geleken om samen met jou op de bank met een kop thee naar desperate housewives te kijken.
nogmaals sorry!
schrale troost misschien dat ik het tegenovergestelde had?
Ik was rond half 11 klaar op mn stage en stapte de auto in om lekker thuis, voetjes op de bank een biertje te drinken en een filmpje te kijken. Kom ik thuis, zitten Gysha en Fox op de bank tussen de door hun gemaakte rotzooi.
Ik ben maar een patatje gaan halen om even alleen te zijn. Soms kan ik niet vaak genoeg alleen zijn...
Een reactie posten