Zondag scheen de zon. Zondag reden M. en ik langs de huizen van piloten, tandartsen en hersenchirurgen naar de Tafelbergweg in Laren. We hebben de Golf geparkeerd en zijn de berg overgestoken. We hebben gekletst en gewandeld en wilden koffie drinken en een taartje eten, maar helaas, de serveerster had geen tafel meer over. Toen we via de andere kant terugliepen gleed ik bijna uit op het wildrooster. Ik kon me nog net vastklampen. Daarbij viel wel mijn haarknip, die in mijn linkerjaszak zat, door het rooster naar beneden.Tevergeefs roerde ik met een tak in de vorm van een katapult door de gaten van het rooster. Een vrouw die ons passeerde ('Floris, Juliette, uitkijken hier!') keek me vernietigend aan en zei 'maar even langs de Hema voor een nieuwe he...' Ik lachte schaapachtig maar liet het er niet bij zitten. M. keek, zoals het een echte kerel betaamt, eens om zich heen, pakte twee flinke takken en schepte de knip behendig naar boven. Met mijn knuistje zo ver mogelijk in het rooster kon ik de knip net op tijd aanpakken.
1 opmerking:
yes!
Een reactie posten