K a n e e l

Beloning

Thuis een scriptie schrijven valt soms niet mee. De ene dag ga je lekker, de andere dag krijg je geen letter op papier. Soms zie je het helemaal zitten en het volgende moment denk je dat je je deadline nooit gaat halen. Om het schrijven zo leuk mogelijk te houden beloon ik mezelf met breaks. Een break voor een grote koffie met opgeschuimde melk, een kwartiertje zonnebaden, een stuk appelkruimeltaart of een break om alle uitgebloeide bloemetjes uit de planten op het dakterras te halen. Zelfs stofzuigen of een wasje in de zon hangen worden op deze manier een leuke bezigheid.

Maar de beste break is toch wel een rondje lopen door het Juliana van Stolbergpark. Tijdens mijn laatste ronde zag ik een grote groep pubers die spijbelden tijdens hun wiskundeles in de zon liggen, moeders met hun kinderen in de zandbak spelen, drie opa's die op een bankje de krant lazen, een Marokkaanse praatgroep en een grote groep streetdancers die in de zon oefenden voor hun voorstelling. Het is werkelijk een verademing om te beseffen dat er in de wereld meer gebeurt dan enkel mijn kijkersonderzoek en scriptie.