Aleyna deel twee

Terwijl ik door de lentezon wandel bedenk ik me dat Aleyna zich naast haar hoofdbaan kleding repareren, zich ook bezig houdt met kleding stomen. En mijn beige, lange jas van ZARA kan op zijn zachtst gezegd wel een stoombeurt gebruiken. Mijn moeder zou deze jas een "tussenjas" noemen. Niet winters, niet zomers, maar PER-FECT voor deze tijd van het jaar. Aangezien mijn zwarte leren jasje weer gemaakt is en na jaren ook weer aan het lusje opgehangen kan worden aan een kapstok, besluit ik van jas te wisselen en terug te gaan naar Aleyna.

Aleyna neemt de jas aan, spreidt hem theatraal uit over haar toonbank en zet haar bril op om de jas van top tot teen te kunnen bestuderen. Als een dierenarts die deskundig het zere pootje van een hond bekijkt richt ze zich op de vlekken op het voorpand en bestudeert ze eerst de linker- en dan de rechtermouw. Na een kleine twee minuten is ze klaar en knikt tevreden. Een tientje kost het en dan kan ik mijn jas geheel fresh over een dag of vier weer in ontvangst nemen. Ik krijg een oranje bonnetje, groet vriendelijk en loop de zaak uit.

Dan roept ze me ineens terug. Ik verstijf me en draai me om. Ze heeft weer die strenge blik. Ze vraagt me even mee te kijken naar de rechterzak op de jas. 'Hier zit een héél groot gat', zegt ze tegen me. Daarna vraagt ze wat ik ermee wil. Ik stamel dat ik het zeer op prijs zou stellen als Aleyna het gat zou repareren. Voldaan krabbelt Aleyna op de afgiftebon + REP 5,- Ietwat vertwijfeld verlaat ik het pand.

Het beeld van de schaar en Aleyna's blote knieën en bovenbenen laat me tot op de dag van vandaag niet los.