K a n e e l

Bejaarde piraten

Toen ik vijftien was ben ik op Koninginnedag eens met een paar vriendinnetjes naar Amsterdam afgereisd en dat liep uit op een groot fiasco. We raakten al belachelijk snel twee meisjes kwijt en tot overmaat van ramp waren Fleur en ik zo naïef om te besluiten ze te gaan 'zoeken', wat inhield dat we ons urenlang door de dronken menigte heen hebben geperst tot het uiteindelijk donker werd en ik na een telefoontje met m'n moeder (in een telefooncel, hoe nostalgisch) samen met Fleur besloot de trein naar huis te pakken. Vraag me niet waarom we niet zelf op dat idee kwamen. Maar goed, wat was het gezellig he! Nou he!

Sindsdien is er een ding dat ik zeker weet en dat is dat ik er niet van houd om tussen hossende mensen op straat te staan met een plastic bekertje lauw bier in mijn hand. Logischerwijs weet ik 100% zeker dat ik nooit naar Brabant of Limburg af zal reizen om in een of ander gek konijnenpak carnaval te 'vieren'. Vandaag belde een vriend van mij die daar wel dol op is vanuit Maastricht op om me te overtuigen hoe keigaaf het daar is. Het gefeestgedruis op de achtergrond gaf me al een aardig beeld van de omgeving waarin hij zich bevond maar toch vroeg ik om een nadere uitleg. Volgens hem was het zo gezellig omdat iedereen, maar dan ook iedereen, verkleed op straat verschijnt. Bejaarden zitten als piraten in hun rolstoel, voegde hij er aan toe om het beeld zo compleet mogelijk te maken. Nu had hij me natuurlijk nog best kunnen overtuigen, ik sta overal voor open, maar wanneer bejaarden als piraten in hun rolstoel gaan zitten, dan ben ik weg. Het moet toch niet gekker worden.