K a n e e l

Flirten

Ik moet zeggen, mijn fiets gaat al een tijdje mee, maar toch vleidt zij zich het liefst elke dag tegen een andere mannetjesfiets aan. Vanmorgen had ze goed beet. Voor het Beatrix theater zag ze hem. Een donkerbruine Gazelle. Een robuust frame, een stoer stuur. Een doorgeleefde fiets, maar zonder roest. Daar houdt ze niet van. De hele dag kon ze bij hem zijn. Samen tegen een lantaarnpaal. Toen ik vanmiddag terug kwam moest ik haar helaas mee naar huis nemen. Even was ze nog pissig maar al snel was het weer goed. Een paar uur later zette ik haar tegen de zelfde lantaarnpaal, waar inmiddels een vrij gay-achtige oranje fiets stond, met versnellingen en een aantal extra sloten. Dit wordt niks Kaneel, zei Moos tegen me. Het is haar type niet. Ik zag het ook wel, maar ik had haast. Geen tijd om naar mijn fiets te luisteren. Maar toen ik haar vanavond mee nam vertelde ze me dat ze zowaar een goed gesprek had gevoerd met de sporty oranje bike. Ik was dol verrast. Een goed gesprek op z'n tijd is ontzettend veel waard. En dat mijn -eeuwig flirtende- fietsje dat in heeft mogen zien; ik kan het haast niet geloven.