K a n e e l

Nu

Ik twijfel altijd. Ik twijfel 's morgens minutenlang over de cd die ik in m'n discman stop. Ik twijfel als ik bij de bushalte sta al of ik de juiste schoenen aan heb en als ik in de bus zit twijfel ik of er bij de Jaarbeurs al uit zal gaan of pas bij het busstation. Elke morgen twijfel ik daarover. Ik twijfel of ik snel nog koffie zal halen bij de Albert Heyn, of ik daar nog genoeg tijd voor heb, en ik twijfel zo lang dat tegen de tijd dat ik besloten heb het te doen m'n trein er aan komt. Ik twijfel over de jongen met de rode Kronan fiets. Ik twijfel of ik hem nog wat moet laten horen. Of ik hem moet laten weten hoe het met me is. En dan twijfel ik of dat wel zin heeft, wat het me oplevert en wie er gelukkiger van wordt. Ik twijfel al twintig en een half jaar en negen dagen. En die laatste negen dagen twijfel ik over de zomer. Waarom zou ik twee maanden naar Zuid-Frankrijk gaan? Ik twijfel of ik het niet af zal zeggen, zodat ik kan werken op het terras, in de lange zomernachten uit kan gaan met Fje, thee kan drinken met de Zweed en dan misschien met Moos een weekje of twee met een koffer op pad. En dan zeggen mensen 'doe niet zo gek Kaneel, het wordt de zomer van je leven.' En dat wordt het vast. Een lange, warme, gezellige zomer in het Zuiden. Maar dat is straks. En nu is nu. En nu twijfel ik.