K a n e e l

Echt

“Wat is ECHT?” vroeg het konijntje op een dag, toen ze naast elkaar lagen, vlakbij de haard in de kinderkamer, voordat Nana zou komen opruimen. “Betekent het dat je van binnen iets hebt dat zoemt en van buiten een palletje?”

“ECHT is niet hoe je gemaakt bent,” zei het leren paard. “Het is iets dat met je gebeurt, als een kind lang, heel lang van je houdt, dan word je ECHT.”

“Doet dat pijn?” vroeg het konijntje. “Soms wel,” zei het leren paard, want hij sprak altijd de waarheid. “Als je ECHT bent, dan geef je er niets om dat het pijn heeft gedaan.”

“Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?”, vroeg hij, “of stukje bij stukje?”

“Het gebeurt niet allemaal ineens,” zei het leren paard. “Je wordt het gewoon. Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken of scherpen randen hebben, of voorzichtig behandeld moeten worden. In het algemeen ben je tegen de tijd dat je ECHT wordt, meestal kaal geknuffeld, en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit. Maar dat geeft allemaal niet, want als je eenmaal ECHT bent, ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen.”

Uit: Het fluwelen konijn van Margery Williams