K a n e e l

Moeder Overste

Moos en ik hielden erg van de Noorse hostels. Je betaalde 25 euro per nacht ja, maar zo duur is dat niet wanneer je erachter komt dat een biertje zeven euro kost. Het leukste was het ontbijt. In onze sloeberigste broekjes en warme wollige vesten liepen we in Sjoa van ons houten kabouterhuisje over het pad naar de ontbijtzaal, waar enkelingen al gretig zaten te eten. Alles was van hout en de ambiance was hartelijk. Ook was er een haardvuur, waar een eenzame vrouw voor zat te lezen in een dik boek. Na het omslaan van de bladzijde keek ze verdrietig naar de vlammen. Maar men liet elkaar. En dat was heerlijk.

Wij pakten ieder een bordje en namen waar we zin in hadden. En zo zaten we daar urenlang te genieten. De liefste van iedereen was Moeder Overste. Zo noemden we haar. Zij had altijd vroege dienst en kwam om de minuut de klapdeur van de keuken uit om te checken of er van alles nog voldoende was. Moeder Overste had waarschijnlijk op de Noorse Huishoudschool gezeten. Als ze zag dat iemand kaas op zijn brood had genomen dan vulde zij de kaas onmiddellijk weer bij. Als ze zag dat iemand een jus dronk, nam zij de kan mee de keuken in en bracht een volle kan terug. Zo was Moeder Overste. Je stond er in ieder geval nooit met lege handen.