Erdbei!In het tuincentrum was ik op zoek naar leuke narcisjes voor op tafel. Toen kwam ik een klein jongetje tegen; Jonathan. Hij had een zelfgebreid mutsje op en al gauw zag ik dat het zijn Duitse moeder moest zijn die zo creatief is geweest. Jonathan neusde wat bij de kruidenplantjes en riep toen keihard 'ERDBEI!'. 'Nein', zei zijn moeder toen. 'Das ist nicht gutt.' 'Mama zegt erdbeer und papa zegt aardbei. 'Erdbeer', zei het jongetje toen. En even later: 'aardbei.' 'Goed zo', zij zijn moeder met een licht Duits accent.
Toch wel leuk om zo'n klein poppetje tweetalig op te voeden, dacht ik toen. Het is dat ik geen Italiaan of Duitser aan de haak heb geslagen. Toch wil ik mijn kindjes best Frans leren. 'Papa zegt aardbei, maar mama zegt fraise!'
2 opmerkingen:
Het lijkt mij ook TOF om m'n kind tweetaling op te voeden. Misschien gewoon Nederlands-Engels? Da's misschien niet echt exotisch maar beter dan niks. Of die lekkere Hollandse kerels van ons dumpen en op zoek gaan naar een Spanjaard... ;)
Als brugger paste ik op een Nederlands-Engels kindje. Natuurlijk wilde hij altijd dat ik engelse boekjes voorlas. Dat kind keek tekenfilmpjes die ik niet eens begreep!! Wat heerlijk zou het zijn als ik ook Nederlands-Engels opgevoed was.. zucht.
Een reactie posten