Samenwonen
M. kreeg opeens zo'n leuk appartement aangeboden. Zo groot, licht en wit. Toen hij me vroeg of ik bij hem wilde wonen hoefde ik daar niet eens over na te denken. Natuurlijk.Niets liever. In een huis wonen met een brede, leuke man van 1.97 is vanaf mijn 16e jaar al mijn ultieme droom. Inmiddels is het gebeurd. Al mijn spulletjes zijn ingepakt, verhuisd en weer uitgepakt. Het stickertje 'Kaneel 3 x bellen' is van de deur gekrast op de V-weg maar de foto van ons vijfjes hangt nog in de gang. Het was een leuke tijd met die vier meiden van 58b, maar een echt 'thuis' is hier, waar ik nu woon.
Sommige mensen denken dan 'samenwonen' (waarom heet dat opeens zo, ik woon mijn hele leven al 'samen' met andere mensen) hetzelfde is als aan een langzame pijnlijke dood sterven, of je leven opgeven en worden ingeblikt, maar beste lezers, ik kan u gerust stellen. Samenwonen met M. is in ieder geval het leukste dat bestaat. Ik hoef niet meer heen en weer te pendelen, lig iedere nacht kingsize en weet het 100% zeker, M. is 'hem' en ik ben zo blij dat hij op precies het goede moment voorbij kwam dansen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten