Wensen in de nacht
Het was zaterdagnacht en we waren naar een feestje geweest in Zandfoort. Een jazz feestje. Voordat het feestje begon was er een nog een verjaardag gaande, van ene Marjolein, maar ondanks dat we haar niet kenden waren we meer dan welkom. Zo kwam het dat we daar stonden en dansten die avond en nacht en Jupiler bier dronken. Toen we naar huis gingen sneden we een flink stuk af, dwars door de bouw heen. Zo galant mogelijk begaf ik me met fiets en al door het mulle zand en langs bergen stenen. Het ging me vrij aardig af tot M. opeens zei dat ik even moest stoppen. 'Kaneel', zei hij 'we gaan een wens doen'. Bij gebrek aan een muntje hebben we beiden een zware baksteen over ons hoofd heen achterover het water in gegooid. We hoorden twee harde plonzen en wensten beiden in stilte onze wens. Nu hoop ik dat ze uitkomen. En ik moet zeggen; zo'n baksteen wenst stukken lekkerder dan zo'n muntje van brons of nikkel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten