Lang leve laarzen
In mijn beleving heb je laarzenmeisjes en gympenmeisjes. Nu zul je zeggen; laarzenmeisjes zijn meisjes die op laarzen lopen en gympenmeisjes komen op gympjes voorbij, maar dit is niet helemaal waar. Veel laarzenmeisjes zijn namelijk stiekem ook gympenmeisjes. Ze vinden het eigenlijk héérlijk om een comfi gymp onder de voeten te hebben, maar trekken voor het oog toch liever de laarsjes aan. Zo eentje ben ik er dus niet. Ik ben een écht laarzenmeisje. En zo kwam het dat ik afgelopen donderdag samen met moederlief de stad indook op zoek naar een nieuw paar- of twee.
We hebben etalages bekeken, laarzen gepakt, gevoeld en gepast en kwamen tot de volgende analyse. De leesten deze winter zijn rond of carré, de hakken plat tot middelhoog. Eén verkoper was zwaar beledigd toen ik de laars die ik paste definieerde als een combinatie van een paardrijlaars en regenlaars. ‘Dit model is toch wel een stuk spannender!’ riep hij. Hij had gelijk, maar het gevoel bleef. Om die reden trok ik ze gauw uit en maakte het goed met de opmerking ‘het moet je staan hė!’. Mijn moeder was het gelukkig roerend met me eens. Uiteindelijk ben ik zeer gelukkig geslaagd met een paar hoge, slanke, bruine laarzen met mooie puntneus en hoge hak. Echt zó 2005 maar zó Kaneel. En om toch nog een beetje mee te gaan met de trend heb ik een paar kortere laarsjes gekocht met jawel, ronde neus, riempjes en linten. Mijn winter kan niet meer stuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten