Draaien
Ik heb gaatjes in m'n oren laten schieten. Twintig jaar lang kwam het niet in me op om zoiets te doen maar een paar weken geleden was de drang 'daar'. De juwelier vond dat ik mooie oren had en nu glinstert er aan elke kant een klein knopje. En dan nu fijn de hele dag draaien en draaien; ik doe niets liever.
31.1.04
29.1.04
Dombås
In Dombås staat het liefste hostel van de wereld. Het ligt in Oppland, Noorwegen. Moos en ik hebben er twee keer een paar dagen geslapen, in een idyllische kamer met houten muren en houten stapelbedden. Nu zit het hostel waarschijnlijk bomvol met wintersporters. Alle bedden vol. Overdag snowboarden. 's Avonds feest. In mei was er niemand behalve wij. En daarom mochten we gratis de fietsen lenen om via de steile bochten naar beneden te zoeven, op voorwaarde dat we de banden lieten bijpompen in het dorp.
Elke morgen ontbeten we in het hotel gedeelte en als we daar heen liepen zwaaiden we naar de blonde Noorse vrouw die in de keuken broodjes stond te bakken. Dan lachte ze hartelijk naar ons en zwaaide terug. Op 17 mei was het helemaal feest. Die ochtend was er geen buffet maar was de tafel speciaal voor ons gedekt. Er stonden bloemen, er lagen extra mooie servetten, we kregen koffie, jus, én een glas koude Tine melk en bovendien een eitje. Dat regelt de blonde vrouw voor de wintersporters vast niet.
In Dombås staat het liefste hostel van de wereld. Het ligt in Oppland, Noorwegen. Moos en ik hebben er twee keer een paar dagen geslapen, in een idyllische kamer met houten muren en houten stapelbedden. Nu zit het hostel waarschijnlijk bomvol met wintersporters. Alle bedden vol. Overdag snowboarden. 's Avonds feest. In mei was er niemand behalve wij. En daarom mochten we gratis de fietsen lenen om via de steile bochten naar beneden te zoeven, op voorwaarde dat we de banden lieten bijpompen in het dorp.
Elke morgen ontbeten we in het hotel gedeelte en als we daar heen liepen zwaaiden we naar de blonde Noorse vrouw die in de keuken broodjes stond te bakken. Dan lachte ze hartelijk naar ons en zwaaide terug. Op 17 mei was het helemaal feest. Die ochtend was er geen buffet maar was de tafel speciaal voor ons gedekt. Er stonden bloemen, er lagen extra mooie servetten, we kregen koffie, jus, én een glas koude Tine melk en bovendien een eitje. Dat regelt de blonde vrouw voor de wintersporters vast niet.
27.1.04
Snoopy forever
Al tijden heb ik het idee dat Snoopy wordt misbruikt. Met name door Hema en Hennes & Mauritz. Het begon met enkele artikelen waarop Snoopy stond afgebeeld maar het wordt steeds gekker. Pyjama's, ondergoed, sleutelhangers, make-up; alles is verkrijgbaar.
Sinds kort is ook Mickey Mouse van de partij. Zijn olijke maar vooral arrogante uitstraling sieren menig onderbroekje. Nu ken ik Mickey inmiddels aardig omdat ik in de kerstvakantie werkte bij Disney on Ice. En een echt lieverdje is het niet. Omdat hij toevallig Walt Disney's eerste karakter was denkt hij vaak dat hij alles kan maken. Japie Krekel werd tijdens zijn solo optredens een aantal keer hardhandig van het podium geduwd en wanneer Donald Duck iets zei was Mickey's reactie: 'Jaaaa, tuurlijk Donald...'
Met deze informatie in m'n achterhoofd kan ik me voorstellen hoe Mickey een flink pak geld uit de H&M merchandise heeft weten te slepen, en helaas zie ik Snoopy hier niet voor aan. Jij en ik weten allebei dat Snoopy in niets lijkt op Mick. Zijn goedheid, sociale gevoel en warme glimlach typeren hem. En ik bedacht me dat hij misschien niets afweet van de hele verkoop.
Vanmorgen stond ik op de ondergoedafdeling van H&M voor de aanschaf van nieuwe onderbroeken en prominent in het midden hingen de setjes met Mickey print. Ik heb ze geen blik waardig gegund en ben gegaan voor een setje van 3 roze onderbroekjes met Snoopy print en de tekst: 'Snoopy forever'. De H&M mag dan verdienen aan mijn lievelingshondje, maar hij zit in m'n hart.
Al tijden heb ik het idee dat Snoopy wordt misbruikt. Met name door Hema en Hennes & Mauritz. Het begon met enkele artikelen waarop Snoopy stond afgebeeld maar het wordt steeds gekker. Pyjama's, ondergoed, sleutelhangers, make-up; alles is verkrijgbaar.
Sinds kort is ook Mickey Mouse van de partij. Zijn olijke maar vooral arrogante uitstraling sieren menig onderbroekje. Nu ken ik Mickey inmiddels aardig omdat ik in de kerstvakantie werkte bij Disney on Ice. En een echt lieverdje is het niet. Omdat hij toevallig Walt Disney's eerste karakter was denkt hij vaak dat hij alles kan maken. Japie Krekel werd tijdens zijn solo optredens een aantal keer hardhandig van het podium geduwd en wanneer Donald Duck iets zei was Mickey's reactie: 'Jaaaa, tuurlijk Donald...'
Met deze informatie in m'n achterhoofd kan ik me voorstellen hoe Mickey een flink pak geld uit de H&M merchandise heeft weten te slepen, en helaas zie ik Snoopy hier niet voor aan. Jij en ik weten allebei dat Snoopy in niets lijkt op Mick. Zijn goedheid, sociale gevoel en warme glimlach typeren hem. En ik bedacht me dat hij misschien niets afweet van de hele verkoop.
Vanmorgen stond ik op de ondergoedafdeling van H&M voor de aanschaf van nieuwe onderbroeken en prominent in het midden hingen de setjes met Mickey print. Ik heb ze geen blik waardig gegund en ben gegaan voor een setje van 3 roze onderbroekjes met Snoopy print en de tekst: 'Snoopy forever'. De H&M mag dan verdienen aan mijn lievelingshondje, maar hij zit in m'n hart.
26.1.04
Schetig
Sommige mensen vinden 'schetig' een vies woord, maar ik gebruik het regelmatig. Bepaalde dingen zijn nu eenmaal erg schetig. De oven staat aan, ik ga er zometeen een broodje in bakken. Op de verwarming staat nu een bakblik met daaroverheen een blauwwit geblokt theedoekje. Kijk, dat is nou schetig.
Sommige mensen vinden 'schetig' een vies woord, maar ik gebruik het regelmatig. Bepaalde dingen zijn nu eenmaal erg schetig. De oven staat aan, ik ga er zometeen een broodje in bakken. Op de verwarming staat nu een bakblik met daaroverheen een blauwwit geblokt theedoekje. Kijk, dat is nou schetig.
23.1.04
Brief aan Oom Govert
Beste 'oude' meneer Harmsen,
Het spijt me. Het spijt me zo. Het spijt me dat ik in die goeie ouwe tijd dat u nog meespeelde in mijn lievelingssoap wel eens over u heb geroddeld. Ik vond u maar een saaie vent, en heb eerlijk gezegd, hoewel dat toen met Henny best moeilijk voor u was, nooit echt veel empathie voor u gevoeld.
Nu, nu u weg bent, is alles anders. De 'nieuwe' meneer Harmsen is helemaal niet aardig. Hij kijkt altijd chagereinig, hij liegt dat hij een wereldreis gemaakt heeft en vervalst zelfs ongegeneerd tickets. Bovendien is hij nogal gesteld op luxe; in de Rozenboom laat hij zich dagelijks op zijn wenken bedienen en goedkope wijnen drinkt hij niet.
U stond altijd voor iedereen klaar. U bakte altijd appeltaarten. U hing niet eeuwig en altijd in de Rozenboom rond, maar hoorde bij het meubilair van uw eigen keukentje.
U bent voor mij de echte Oom Govert. U en niemand anders.
-Kaneel.
Beste 'oude' meneer Harmsen,
Het spijt me. Het spijt me zo. Het spijt me dat ik in die goeie ouwe tijd dat u nog meespeelde in mijn lievelingssoap wel eens over u heb geroddeld. Ik vond u maar een saaie vent, en heb eerlijk gezegd, hoewel dat toen met Henny best moeilijk voor u was, nooit echt veel empathie voor u gevoeld.
Nu, nu u weg bent, is alles anders. De 'nieuwe' meneer Harmsen is helemaal niet aardig. Hij kijkt altijd chagereinig, hij liegt dat hij een wereldreis gemaakt heeft en vervalst zelfs ongegeneerd tickets. Bovendien is hij nogal gesteld op luxe; in de Rozenboom laat hij zich dagelijks op zijn wenken bedienen en goedkope wijnen drinkt hij niet.
U stond altijd voor iedereen klaar. U bakte altijd appeltaarten. U hing niet eeuwig en altijd in de Rozenboom rond, maar hoorde bij het meubilair van uw eigen keukentje.
U bent voor mij de echte Oom Govert. U en niemand anders.
-Kaneel.
22.1.04
Verbod
Jean Paul Gaultier is het meest heerlijke mannenluchtje dat ik ken. Ik heb er goede herinneringen aan en nog steeds kan ik het niet weerstaan. Als ik het ruik stokt m'n adem in m'n keel, beginnen m'n knieën te knikken en kan ik niet meer nadenken.
Stond ik dus vanmiddag met m'n moeder in de koopjeshoek van IKEA, ruik ik een vleugje van die goddelijke, onweerstaanbare geur, die meteen beelden van de knapste, lekkerste en stoerste mannen bij me oproept, dus ik draai me heel voorzichtig om, staat daar een kaal mannetje van een jaar of veertig.
Dat vind ik dus gewoon niet kunnen. En daarom verbied ik elke onaantrekkelijke man die bovendien ouder is dan een jaar of dertig vanaf nu nog zoveel lef te hebben om ooit nog Jean Paul te gebruiken. Ik ben daar maar gewoon even heel eerlijk in.
Jean Paul Gaultier is het meest heerlijke mannenluchtje dat ik ken. Ik heb er goede herinneringen aan en nog steeds kan ik het niet weerstaan. Als ik het ruik stokt m'n adem in m'n keel, beginnen m'n knieën te knikken en kan ik niet meer nadenken.
Stond ik dus vanmiddag met m'n moeder in de koopjeshoek van IKEA, ruik ik een vleugje van die goddelijke, onweerstaanbare geur, die meteen beelden van de knapste, lekkerste en stoerste mannen bij me oproept, dus ik draai me heel voorzichtig om, staat daar een kaal mannetje van een jaar of veertig.
Dat vind ik dus gewoon niet kunnen. En daarom verbied ik elke onaantrekkelijke man die bovendien ouder is dan een jaar of dertig vanaf nu nog zoveel lef te hebben om ooit nog Jean Paul te gebruiken. Ik ben daar maar gewoon even heel eerlijk in.
Robbie & Madelief
Fje leerde ik kennen op de middelbare school. Een jaar of vier geleden. We zaten bij elkaar op toneel en hoewel we niet in dezelfde klas zaten deden we wel tegelijk examen. We werden al snel goede vriendinnetjes. Zij noemde mij Madelief, naar het boek van Guus Kuijer, ik noemde haar Robbie. We waren zestien. We slaagden allebei. Fje ging in Enschede studeren en wonen. Belachelijk ver maar ik had me er bij neer te leggen. Ik bleef hier. De afgelopen twee jaar bleven we elkaar schrijven en soms belden we, en als we elkaar zagen waren we nog steeds Robbie & Madelief, maar we zagen elkaar zo weinig...
En nu, hebben we een soort opleving! We weten niet waar het opeens vandaan komt. We hebben elkaar deze maand zowaar al vier keer gezien, we mailen elkaar elke dag en vanavond als ze bij haar ouders is belt ze me. Daar ben ik nog steeds 'voordeelnummer'. Heerlijk.
Fje leerde ik kennen op de middelbare school. Een jaar of vier geleden. We zaten bij elkaar op toneel en hoewel we niet in dezelfde klas zaten deden we wel tegelijk examen. We werden al snel goede vriendinnetjes. Zij noemde mij Madelief, naar het boek van Guus Kuijer, ik noemde haar Robbie. We waren zestien. We slaagden allebei. Fje ging in Enschede studeren en wonen. Belachelijk ver maar ik had me er bij neer te leggen. Ik bleef hier. De afgelopen twee jaar bleven we elkaar schrijven en soms belden we, en als we elkaar zagen waren we nog steeds Robbie & Madelief, maar we zagen elkaar zo weinig...
En nu, hebben we een soort opleving! We weten niet waar het opeens vandaan komt. We hebben elkaar deze maand zowaar al vier keer gezien, we mailen elkaar elke dag en vanavond als ze bij haar ouders is belt ze me. Daar ben ik nog steeds 'voordeelnummer'. Heerlijk.
21.1.04
Pizzaboys en kruidvatgirls
Winkeliers lijken tegenwoordig steeds meer op marktkooplui. Eergisteren. Pizza hut. Moos bestelt een slice pizza. 'Colaatje erbij doen?' vraagt de pizzaboy. Moos bedankt. Ze lust niet eens cola. 'Een ander flesje erbij doen?' 'Maken we er een menuutje van'. Moos schudt haar hoofd, ze heeft 2,50 in haar hand, ze wil gewoon een stukje pizza eten. We rollen met onze ogen. Die jongen slaat dóór. Ze WIL geen cola.
Vandaag. Kruidvat. Ik wacht tot de Kruidvatgirl alles heeft gescand. Wijst ze naar de shampoo. 'Deze is 3 halen 1 betalen hoor'. 'Weet ik', zeg ik. 'Wil je er niet nog even twee bijpakken', vraagt ze. 'Tis op den duur goedkoper hoor'. 'Snap ik', zeg ik, 'maar bedankt'. 'Zeker weten?' vraag ze nog. 'Zeker weten' zeg ik, klaar om te pinnen. Zegt ze 'Ja shampoo heb je straks toch ook weer nodig'. Alsof ik heb gezegd dat ik voor de rest van m'n leven met deze fles wil blijven doen.
GEK word je er van.
Winkeliers lijken tegenwoordig steeds meer op marktkooplui. Eergisteren. Pizza hut. Moos bestelt een slice pizza. 'Colaatje erbij doen?' vraagt de pizzaboy. Moos bedankt. Ze lust niet eens cola. 'Een ander flesje erbij doen?' 'Maken we er een menuutje van'. Moos schudt haar hoofd, ze heeft 2,50 in haar hand, ze wil gewoon een stukje pizza eten. We rollen met onze ogen. Die jongen slaat dóór. Ze WIL geen cola.
Vandaag. Kruidvat. Ik wacht tot de Kruidvatgirl alles heeft gescand. Wijst ze naar de shampoo. 'Deze is 3 halen 1 betalen hoor'. 'Weet ik', zeg ik. 'Wil je er niet nog even twee bijpakken', vraagt ze. 'Tis op den duur goedkoper hoor'. 'Snap ik', zeg ik, 'maar bedankt'. 'Zeker weten?' vraag ze nog. 'Zeker weten' zeg ik, klaar om te pinnen. Zegt ze 'Ja shampoo heb je straks toch ook weer nodig'. Alsof ik heb gezegd dat ik voor de rest van m'n leven met deze fles wil blijven doen.
GEK word je er van.
Spijkerjasje
Het is zover. Ik voel een vreselijke drang om m'n spijkerjasje aan te doen naar buiten. Veel te koud natuurlijk, maar zo vanuit m'n kamer, met de zon die door de hoge ramen schijnt lijkt het net lente. Jaarlijks kamp ik met de drang al veel te vroeg van seizoen te willen wisselen, en ook elk jaar komt het gevoel vroeger naar boven. Het lijkt me heerlijk om nu in m'n spijkerjasje de straat uit te lopen, in de stad een ijsje te halen bij de Italiaan en een bos tulpen te kopen op de Oudegracht. Deze thuis in een vaas op tafel te zetten en dan onder het genot van een kopje thee wat te lezen in de tuin. Zucht; het is pas januari.
Het is zover. Ik voel een vreselijke drang om m'n spijkerjasje aan te doen naar buiten. Veel te koud natuurlijk, maar zo vanuit m'n kamer, met de zon die door de hoge ramen schijnt lijkt het net lente. Jaarlijks kamp ik met de drang al veel te vroeg van seizoen te willen wisselen, en ook elk jaar komt het gevoel vroeger naar boven. Het lijkt me heerlijk om nu in m'n spijkerjasje de straat uit te lopen, in de stad een ijsje te halen bij de Italiaan en een bos tulpen te kopen op de Oudegracht. Deze thuis in een vaas op tafel te zetten en dan onder het genot van een kopje thee wat te lezen in de tuin. Zucht; het is pas januari.
20.1.04
Rozijntjes
Moos en ik houden van snoep. En nog het meest van chocola. In Noorwegen is chocola jammer genoeg akelig duur. Neem een reep 'Freia Hellnot'; machtig lekker maar een rib uit je lijf. We kozen altijd de geel/paarse verpakking; chocola met rozijnen, en deze smikkelden we dan 's avonds op in de Noorse hostels, bij een kopje verse Nescafé. Toch kwam er een dag dat we op zoek gingen naar een alternatief om het uitgeven van kronen iets te beperken. We kozen voor rozijnen. Voor de prijs van een reep chocola konden we wel vijf bussen Californische rozijntjes inslaan. Hoe meer rozijnen we aten, hoe meer we de smaak van chocola weer te pakken kregen... Rozijnen werden voor ons chocola. De chocola fantaseerden we eromheen en we proefden hem ook echt! Achteraf gezien was het niet normaal hoeveel rozijnen we aten. Niet een paar tegelijk, nee, handen vol, meer, steeds meer. Verslaafd waren we.
Net zaten we een kopje thee te drinken, Moos en ik, hier in Utrecht. Ik schuumde de keukenkasjes af op zoek naar iets lekkers en vond een zakje rozijnen. En zo kwam het. We zaten, dronken thee, kletsten wat en voor we het in de gaten hadden was het zakje rozijnen leeg. Sommige dingen veranderen nooit.
Moos en ik houden van snoep. En nog het meest van chocola. In Noorwegen is chocola jammer genoeg akelig duur. Neem een reep 'Freia Hellnot'; machtig lekker maar een rib uit je lijf. We kozen altijd de geel/paarse verpakking; chocola met rozijnen, en deze smikkelden we dan 's avonds op in de Noorse hostels, bij een kopje verse Nescafé. Toch kwam er een dag dat we op zoek gingen naar een alternatief om het uitgeven van kronen iets te beperken. We kozen voor rozijnen. Voor de prijs van een reep chocola konden we wel vijf bussen Californische rozijntjes inslaan. Hoe meer rozijnen we aten, hoe meer we de smaak van chocola weer te pakken kregen... Rozijnen werden voor ons chocola. De chocola fantaseerden we eromheen en we proefden hem ook echt! Achteraf gezien was het niet normaal hoeveel rozijnen we aten. Niet een paar tegelijk, nee, handen vol, meer, steeds meer. Verslaafd waren we.
Net zaten we een kopje thee te drinken, Moos en ik, hier in Utrecht. Ik schuumde de keukenkasjes af op zoek naar iets lekkers en vond een zakje rozijnen. En zo kwam het. We zaten, dronken thee, kletsten wat en voor we het in de gaten hadden was het zakje rozijnen leeg. Sommige dingen veranderen nooit.
19.1.04
Economische crisis
Omdat ik werk in een restaurant dat in een dierentuin staat, is er de laatste tijd weinig voor mij te doen. En begrijpelijk; wie gaat er met deze regen aapjes kijken en komt er vervolgens een veel te dure pannenkoek bij mij eten? Na een mislukte poging bij een callcenter, waarbij ik een (uiteraard onbetaalde) training van vijf uur met goed resultaat had doorlopen bleek dat er vervolgens geen werk voor me was. Wel kreeg ik een personeelsnummer; bedankt voor niks.
Uit pure wanhoop besloot ik net door weer en wind richting het dichtstbijzijnde uitzendbureau te gaan; Vedior. Kom ik daar binnen, word ik door vier mensen aangestaard alsof ze nog nooit iemand binnen hebben zien komen. Ik probeer zo vriendelijk mogelijk te kijken en zeg 'hoi' tegen het meisje dat het dichtst in de buurt is. 'Hoi', zegt ze, 'wat kom je doen?' Dat zou jij toch moeten weten, denk ik, maar helaas, zodra ik het woord 'baantje' heb gezegd betrekt haar gezicht. Dit belooft niet veel goeds...
Vorig jaar, voordat Moos en ik naar Scandinavië gingen en ook dringend werk nodig hadden hebben zijn we eens een hele dag uitzendbureau's afgereisd maar toen konden 'Weeeendyyy van Maaanpooower', en 'Liiisaaanne van Aaactive' ons niet verder helpen. En ook nu weer niet. 'Het is heel moeilijk op dit moment' zegt het meisje, 'we hebben zelfs te veel mensen in ons bestand'. Ik knik begrijpelijk (omdat ik denk: weg hier) maar je vraagt jezelf toch een paar dingen af. Eén; waarom wordt er op de ruiten zo geleurd met baantjes? (Met spoed cateringmedewerkers, afwashulpen en kamermeisjes gevraagd... HAAL DAT WEG) En ten tweede, wat zijn je bezigheden vandaag de dag nog als je op een uitzendbureau werkt?
Omdat ik werk in een restaurant dat in een dierentuin staat, is er de laatste tijd weinig voor mij te doen. En begrijpelijk; wie gaat er met deze regen aapjes kijken en komt er vervolgens een veel te dure pannenkoek bij mij eten? Na een mislukte poging bij een callcenter, waarbij ik een (uiteraard onbetaalde) training van vijf uur met goed resultaat had doorlopen bleek dat er vervolgens geen werk voor me was. Wel kreeg ik een personeelsnummer; bedankt voor niks.
Uit pure wanhoop besloot ik net door weer en wind richting het dichtstbijzijnde uitzendbureau te gaan; Vedior. Kom ik daar binnen, word ik door vier mensen aangestaard alsof ze nog nooit iemand binnen hebben zien komen. Ik probeer zo vriendelijk mogelijk te kijken en zeg 'hoi' tegen het meisje dat het dichtst in de buurt is. 'Hoi', zegt ze, 'wat kom je doen?' Dat zou jij toch moeten weten, denk ik, maar helaas, zodra ik het woord 'baantje' heb gezegd betrekt haar gezicht. Dit belooft niet veel goeds...
Vorig jaar, voordat Moos en ik naar Scandinavië gingen en ook dringend werk nodig hadden hebben zijn we eens een hele dag uitzendbureau's afgereisd maar toen konden 'Weeeendyyy van Maaanpooower', en 'Liiisaaanne van Aaactive' ons niet verder helpen. En ook nu weer niet. 'Het is heel moeilijk op dit moment' zegt het meisje, 'we hebben zelfs te veel mensen in ons bestand'. Ik knik begrijpelijk (omdat ik denk: weg hier) maar je vraagt jezelf toch een paar dingen af. Eén; waarom wordt er op de ruiten zo geleurd met baantjes? (Met spoed cateringmedewerkers, afwashulpen en kamermeisjes gevraagd... HAAL DAT WEG) En ten tweede, wat zijn je bezigheden vandaag de dag nog als je op een uitzendbureau werkt?
Kaneel logt
Webloggen is hot. Iedereen doet het! M'n zus, m'n vriendinnetje Fje, en vanaf nu ik dus ook. M'n broertje is tegen, en had liever gezien dat ik een 'echte' site in elkaar knutselde, maar dit lijkt me geen slecht begin. Een hartelijk welkom dus, vanuit m'n gezellige kamer in het regenachtige Utrecht!
Webloggen is hot. Iedereen doet het! M'n zus, m'n vriendinnetje Fje, en vanaf nu ik dus ook. M'n broertje is tegen, en had liever gezien dat ik een 'echte' site in elkaar knutselde, maar dit lijkt me geen slecht begin. Een hartelijk welkom dus, vanuit m'n gezellige kamer in het regenachtige Utrecht!
Abonneren op:
Posts (Atom)
